Dźěćatstwo w narańšej ewangelskej kónčinje mjez Bukecami a Lubijom kónc 19. lětstotka wopisuje 1962 zemrěty Richard Zahrodnik. Nazorny dohlad to do tehdyšeho žiwjenja serbskeje swójby.
Originalny němskorěčny tekst ze swójbneho archiwa staj jeho prawnučk Friedhard Krawc a Arnd Zoba z Bukec zeserbšćiłoj.
Ja, Herman Richard Zahrodnik, narodźich so 29. januara 1884 w Luchowje (Laucha, nětko wjesny dźěl Ketlic), na něhdyšej Cesnerec ležownosći, poslednje domske wsy při šćežce – wjeducej přez Kamjentnu hórku do Karloweje studnje (Carlsbrunn). Tam běštaj sej staršej po kwasu 13. awgusta 1882 skromnu domjacnosć załožiłoj.
W přitwarje chěže bydleše staruška Bjenadźic mać, přiwuzna Cesnerec swójby. Wona je nanej husćišo prajiła: „Na starobu so nichtó wjeselić njetrjeba.“ Staršej pak měještaj so cyłe žiwjenje ćežko. Po dźěćatstwje bjez wulkeho wjesela sćěhowaše žiwjenje połne prócy a dźěła a někotreježkuli starosće w swěrnej lubosći a njesebičnosći.
