Foto: Martina Arlt
Při najrjeńšim słónčnym wjedrje mějachu wo­py­towarjo na njedawnym lětnim swjedźenju Sle­pjan­skeje pěstowarnje swoju lubu nuzu, sej měst­no w chłódku nańć. Aline Weidel, kotraž wot loń­šeho de­cem­bra kubłanišćo nawjeduje, bě sej z ku­błarkami do­ži­wje­njowpołny program přemysliła. Při tym jim starši přewšo rady pomhachu. Lětsa wěnowachu so temje wob­stajnosć a tomu, kak plastikowym wotpadkam za­dźě­wać. Minjene tydźenje běchu so pěstowarske skupiny z taj­kimi zaběrali. Ći jedni paslachu dekoraciju. Najmłódši pak jězdźachu z wotpadkowym awtom po zahrodźe. Runje tak zestajachu modowu přehladku, při kotrejž su wotpadki zapřijeli. „Na kóždy pad dźěći nětko wědźa, što do kotreje barbojteje tony słuša. Projekt bě jara powučny a je wulke wjeselo wobradźił“, Aline Wei­del rozprawja. Tež klankowe jewišćo přirodoškitneho cen­truma Žitaw­skich horin je temu sobu zapřijało. Třo sobu­skutkowacy předstajichu inscenaciju „Són Emi­ly“.