W spominanju na 75. posmjertniny dr. Marje Grólmusec
Wona měješe kristalojasnu hłowu, palacu so wutrobu a najnjelepišej ruce na swěće. Bjez solidarity swojich kameradkow njeby w kaceće Ravensbrück žane dźesać dnjow přetrała. Na apel su kapu a rubiško za njej nosyli. W dźěłowych komandach – kaž běchu to dróhotwar, ratarstwo, nohajcy za Wehrmachtu w akordźe plesć – přewzachu wone dźěło, kotrež njeje zdokonjała. Wona so jim na swoje wašnje dźakowaše. Zhromadźowaše žony wokoło sebje a bě jim žiwa ludowa uniwersita. Kubłaše je w stawiznach, literaturje, politice. To běše jeje přinošk k přežiwjenju: w přewšo zdrjenych ćěłach zachować dušu. Zemrě pak třištwórć lěta do wuswobodźenja koncentraciskeho lěhwa 6. žnjenca 1944, ani hišće 50lětna.
Wona rěkaše Marja Grólmusec a bě Serbowka. Nic mjenje pak běše tohorunja internacionalistka. Jeje pólske, čěske, francoske kameradki w Ravensbrücku, mjez kotrymiž bě tež Geneviève de Gaulle, su to wobswědčili.
