Stawizničku z pjera Diany Fryčec-Grimmigoweje zahrachu šulerjo 4. lětnika Ralbičanskeje zakładneje šule na swojej adwentničce.

W lěsku, kotryž w ludźe „kólby“ mjenuja, bydla palčiki. Pilnje tam hižo měsacy dołho dźěłaja a dariki do hodownych pakćikow pakuja. Wšitke maja swětłu drastu, módročerwjeny pas a módru čapku. Kelko palčikow tam w małym hajku dokładnje je, nichtó tak prawje njewě. Zličić je tež njemóžeš, dokelž so stajnje hibaja. Nó haj, prajmy raz, zo je jich wulka syła. Někak pak runje lětsa něšto njetrjechi. Hdźe wostanjetaj knjez Mróz a knjeni Zyma? Wonaj dyrbitaj so wo zymičku starać, hewak rumpodich ze sanjemi wotjěć njemóže.

Znazdala je klinkanje zwónčkow słyšeć. Knjez Mróz a knjeni Zyma přijědźetaj na sanjach sedźo, na poslednju mjeńšinu do lěska. Štyri jelenje sanje ćahnu. A palčiki wočakuja wažnu fóru.

Palčiki: Smy waju hižo pytali! Hewak staj pod horu na nas čakałoj. Dokelž njejstaj přijěłoj, smy z dźěłom hižo započeli.

Knjez Mróz: Haj, na mni njezaleži, zo smój so zapozdźiłoj. (pokaza na knjeni Zymu)