My šulerjo 4. lětnika Serbskeje zakładneje šule „Šula Ćišinskeho“ smy so w tydźenju do lěćnych prózdnin zhromadnje z našimaj wučerjomaj knjeni Čižankowej a knjezom Pašku na slědy Ćišinskeho podali. Započawši ze spěwom „Šćežka Ćišinskeho“ wobhladachmy sej w šuli zaměstnjeny muzej. Nazajtra rano wjedźeše nas puć k ródnemu domej w Kukowje, dale do Lipja a ke chěži, w kotrejž přebywaše Ćišinski poslednje lěta swojeho žiwjenja – to je nětčiša lutowarnja w Pančicach. Z busom jědźechmy do Wotrowa, zo bych­my rownišćo Ćišinskeho wopytali a tam mały kwěćel stajili. Zhromadnje zaspěwachmy při rowje hymnu našeje šule „My smy dźěći Šule Ćišinskeho“. A hdyž hižo we Wotrowje běchmy, podachmy so wězo tež na tamniši najwyši dypk Kopcy. Mějachmy překrasny wuhlad a zličichmy dohromady šěsć cyrkwjow, ko­trež wottam horjeka widźachmy. Po „šćežce Ćišin­ske­ho“ – pólnym pućiku mjez Wotrowom a Pančicami-Ku­kowom – nóžkowachmy zaso wróćo do šule. Běše to překrasna ekskursija, na kotrejž smy při kóždej staciji wosebity dźěl puzzla nadešli, kotryž je na kón­cu „Myto Ćišinskeho“ pokazał.