Foće: Alfons HandrikLětsa bě to dwacety raz, zo je Smjerdźe­čan­ske Towar­stwo swj. Filomeny pakćiki za nuzu ­tra­da­ce dźěći zběrało. W pěstowarnjach we Wor­kle­cach, Wotrowje, w Pančicach-Kukowje, Chrósćicach, Kulowje, delnich Sulše­cach a na Horach kaž tež na za­kład­ny­maj šulomaj we Worklecach a Wóslin­ku zeznachu předsydu towar­stwa Gerata Róbla, jako je pola nich pakćiki wotewzał. Wón jim powědaše, kajke hubjene poměry knježa w maćerno­dźěćacymaj domomaj w Jiřetínje a Dolnim Podluží w Čěskej, ale tež w bołhar­skim měsće Raz­gradźe. Z wulkej lubosću su tuž dźěći, pak za hólca pak za holcu w jich starobje, pakćik pjelnili – husto tež ze swojej najlubšej hrajku. Nawodnica Sulšečanskeje pě­stowarnje, kotrejež nošer je Mi­łočan­­­ski Křesćansko-socialny kubłan­ski skutk, Michaela Dömmelowa praji, zo je kaž hižo minjene lěta kóžde z tam­nišich 32 dźěći rjany pakćik Geratej Róblej woso­binsce dariło. Tomu bě tež druhdźe tak. Někotři su do pakćika tež swoju adresu połožili. Na te wašnje su wšak ně­kotři w mi­njenych lětach přećelow w dru­hich ­kra­jach našli.