Pohladnicy powědaja wo dawnych ča-sach, swědča wo podawkach a ludźoch. Alfons Handrik wotkrywa nam swět, na kotryž smy w minjenych lětach nima­le pozabyli.

Na pohladnicy zapopadnjene impresije ze šěsć rozdźělnymi motiwami dopo­minaja na Njebjelčicy za čas do Prěnjeje swětoweje wójny. Cyłkowny napohlad wsy drje je so zdźeržał. Tola wosrjedź steja­cy pawiljon, kaž na pohladnicy widźimy, bu po towaršnostnym přewróće zwottorhany. Tónle dopominaše na stawizny w 14. lětstotku wosrjedź wsy za­połoženeho kěrchowa, hdźež wšak je so cyłkowny wobraz w běhu časa tež změnił. Po tym, zo je so njeposrědnje po ­Druhej swětowej wójnje farar Michał Mič wo noworjadowanje kěrchowa starał a zo bu tam za čas fararja dr. Pawoła Horje­na 1974 nowa ćěłownja natwarjena, so mjeztym drjewjane křiže na rownišćach zhubja a so z kamjentnymi pomnikami narunaja. Tež zachod z wulkimi wrotami na kěrchow bu za čas fararja Mi­chała Brězana po politiskim přewróće zwottorhany.