Wuchodźowanje po Mikławšku k rowam biskopow a wyšich duchownych
Na zornowcowej skale sewjerozapadneho dźěla stareho Budyšina je sławny Mikławšk, z rozwalinu něhdyšeje katolskeje cyrkwje a z pohrjebnišćom. Hdyž běchu katolscy wojacy wjercha Wallensteina 2. meje 1634 nuzowani před sylnišim sakskim wójskom Budyšin wopušćić, komander čěskich cofacych zóldnarjow přikaza cyłe město zapalić, při čimž so tež Mikławska cyrkej wupali. Kěrchow južnje cyrkwje a nětko jeje rozwaliny bě hižo w dźensnišej wulkosći 1455 biskop Kaspar von Schönberg poswjećił. Lěta 1852 bu nowonatwarjena kapałka za pohrjebne słužby a jako ćěłownja poswjećena.
W běhu lětstotkow su na Mikławšku wjele serbskich wosobinow a duchowych tachantstwa pochowali. Před sto lětami pisachu tuž, předewšěm w čěskich a serbskich nowinach, wo Mikławšku jako „Budyskim Vyšehradźe“ a „Serbskim Slavínje“. Na Vyšehradźe, druhim najwažnišim hrodźe złoteje Prahi, je pohrjebnišćo Slavín za wuznamne wosobiny čěskeho ludu, kaž staj to na přikład komponistaj Bedřich Smetana a Antonín Dvořák.
