Pohladnicy powědaja wo dawnych časach, swědča wo podawkach a ludźoch. Alfons Handrik wotkrywa nam swět, na kotryž smy minjene lěta nimale ­pozabyli.

Jeno zrědka widźiš na pohladnicach wjesny wobraz, pokazowacy rjanosć zymy. Jednu tajku pak mamy ze Žičenja (Seitschen). Wjes ze swojimi něhdźe 200 wobydlerjemi bu 1974 do Hodźija zagmejnowana.

W lěće 1956 je Arnošt Černik w Žičenju hišće něhdźe pjećinu serbskorěnych wobydlerjow zličił. Porno tomu bě to 1880 po ličenju Arnošta Muki z cyłkownje 236 wobydlerjow 201 Serb – je 85 procentow. Tehdy bě naša maćeršćina za­wěsće wšudźe słyšeć. Zapisane wšak ni­hdźe njeje, zo tomu tak bě, jako so tam 1805 ludowy basnik Pětr Młónk narodźi. Wo nim pisa Marja Kubašec w Serbskim biografiskim słowniku 1969, zo „chodźeše syn roboćanskeho žiwnosćerja jenož z chwilemi do šule“. Wón słužeše pola burow, a 1821 kupi jemu nan mału roboćansku žiwnosć w susodnych Dźiwoćicach (Siebitz, gmejna Hodźij). Hakle 17lětneho jeho nan woženi, zo njeby do wojakow trjebał. Tři lěta pozdźišo pak jeho přiwšěm k tomu nućachu. Wosom lět słužeše Młónk w Drježdźanach. Na straži stejo wón hrónčkowaše.