z hołkom a tołkom woswjećili
Zelena ta meja
Handrij Zejler/Korla August Kocor
Zelena ta meja, serbska lesna reja
kiwa k rjanom wjeselu.
Tuž hotuj so, ty rjane holčo,
hotuj so na rejku
z pachołom na trawniku!
Dešćik budźe kapać,
słónčko budźe sapać,
bórči nan a wotradźa.
Maćerka ta stara,
ta je połna swara
pjenježkow tych swětłych dla.
Miłe njebjo lubje směwa so,
a swoje holčo wjedźe pacholo.
Wokoł’ rjanej’ meje zejhrawaja reje,
horka banty, rubišća!
Meja rubišćata chila so:
tuž kedźbuj, kedźbuj,
spěšne pacholo!
Za tym wjerškom hrabń!
Wona leći, hrabń za wjerškom zelenym!
Pacholo so mjerzaše,
kiž tu meju njekrydźe,
zo njej’ holčo jeho
w rejach kralowna.
(Wujimk z Towaršneho spěwnika,
strona 110)
