Štóž mje znaje, tón wě, zo hižo čas žiwjenja rady na sněhakach steju. Prawje kruće pak jenož na alpinskich, to dyrbju přiznać. Haj, na sněhakach ze šwarnym tempom z hory dele jězdźić, najradšo w Alpach, to je cyle po mojim słodźe. Štož mjenujemy „spěšnosněhakowanje“, je nam serbska rěčespytnica dr. Sonja Wölkowa dokładnje dźensa před štyrjomi lětami w rěčnym kućiku Serbskeho rozhłosa wuswětliła. A dale wona te­hdy praji, zo „měrja so druzy na měrnišu zaběru w sněze: sněhakowanje na dołhich čarach abo dołhočarowe sněhakowanje“. Tež to sym wuspytał, zwěsćich pak, zo to prawa wěc za mnje njeje. Před lětami běch sej tajke smjerć ćeńke deski kupił, kotrež su po jeničkim tehdyšim pospyće lěta dołho na našej hornjej łubi leželi. K tomu wosebite črije a wězo tajke dołhe kije za běhanje po špurowanych lojpach, abo prosće přez polo, za čož mam, z domskeho wustupiwši poprawom woprawdźity paradiz před sobu.