,,Hišće jónu, hišće raz, widźeć chcył ...“ a nic jenož ja, ale tež šefetaža Mnichowskich Bayerow, Juliana Nagelsmanna na trenarskej ławce. Tola tutón són bě spěšnje wusonjeny, wšako je so Nagelsmann po chwilce přemyslenja jasnje­ za městno trenarja narodneho mustwa­ rozsudźił. W ćichim sym sebi tajki rozsud přał, dokelž wšak bě lońše dźě­lenje wšo druhe hač rozumna wěc. Snano je sebi młody trenar wuwědomił, zo drje dóstanje dale kusk mjenje pjenjez, ale za to sedźi tróšku krućišo w trenarskim sedle. Zwěrju sebi pak twjerdźić, zo poćah Bayerow a Nagelsmanna na wěčnje hišće z blida njeje. A štó wě z kotrymi poskitkami so hišće jónu na njeho wobroća. Skerje sebi myslu, zo Tuchel dalše lěto wostanje.