Někotre měnjenja wopytowarjow premjery inscenacije „Muzej Němcow“:

Hannes Bulank z Kopšina: „Muzej Němcow“ je so mi wulkotnje lubił. To bě dźiwadło jónu cyle hinašeho razu. Sy wěcy widźał, kotrež njemóhł sej sam wumyslić. Bě lóštne a ženje wostudłe, wotměna bě bombastiska! Bě to eksperiment, za mnje pak je so na kóždy pad wupłaćiło do Budyskeho dźiwadła přijěć. A za nas Serbow bě to wězo něšto wosebite – smy přežiwili!

Lise Endler ze šwabskeho Holbacha (Ellwangen): Kruch mam wšelakorišich přičin dla za dobry. Sprěnja bě cyłkowny zaćišć rjany. Njebě to jenož jednory dźiwadłowy kruch, ale wšo wopřijaca wuměłska twórba – potajkim měšeńca ze zwuka, teksta a wobraza. Sy cyły čas z połnej koncentraciju pódla był, to so dźensa lědma hišće w dźiwadle stawa. Kak sym inscenaciju jako potrjechena „zhubjena Němka“ dožiwiła? Bě na jednym boku lóštne, ironisce, zdobom pak tež chutne a tróšku zatrašace.