Budyšin (SN/bn). Orchester Serbskeho ludoweho ansambla je wčera na swojej žurli 1. sinfoniski koncert aktualneje hrajneje doby předstajił. Pod nawodom Katheriny Dickopf zahajichu hudźbnicy program z čućiwej interpretaciju „Serbskeje rapsodije D-Dur op. 63a za husle a orchester“ Bjarnata Krawca. Solist na wiolinje bě koncertny mišter SLA Miłosz Wieliński. Jeho pózdnjoromantiske koloratury tworjachu zajimawy kontrast k so zdźěla hižo impresionizma dótkacym elegiskim harmonijam, kotrymž přede­wšěm smyčkarjo dosć majestetiski raz spožčachu. Njezwučene wužadowanje posłužować cyły perkusiwny instrumentarij wot wulkeho bubona do zwonohry zmištrowaštej bubnarjej z brawuru. Po wašnju čěskeje narodneje šule zahra ćěleso na to „Elegiju“ Jurja Pilka we wobdźěłanju Jochena Hentschela. Kaž hižo w předchadźacej twórbje wopokaza so wušikna ručka dirigentki wosebje nastupajo precizne akcenty. Tohorunja wot Hentschela aranžowane „Šěsć serbskich rejow op.

Radwor (SN/bn). Serbske ludowe dźiwadło je předwčerawšim inscenaciju „Wulka wutroba“ premjernje na žurli hosćenca „Meja“ w Radworju předstajiła. Něhdźe 50 wopytowarjow powitawši podźakowa so dramaturgowka Hanka Jenčec „wosebje režiserej Clausej Trögerej, Měranje ­Cušcynej za přełožk originalneje hry ­Lutza Hübnera do hornjoserbšćiny“ kaž tež „Erikej Dolaće za režijny přewod“.

Činimy sej ćežko ze zeserbšćenjom swětoweje literatury. To je škoda, wšako je tež naša rěč w tym zmysle swětowa, zo njeje na swěće ničo, štož njeby serbsce zwuraznić móhł. Tajka twórba nowšeho časa je němska nowela Freda Uhlmana „Reunion“ z lěta 1971. Zo ma bjezdwěla globalny wuznam, pokazuje mjezynarodna rezonanca: Mjeztym bu twórba do wjac hač 20 rěčow přenjesena. Němska wersija bě Akademiji za dźěćacu a młodźinsku literaturu w požnjencu 1997 „kniha měsaca“. Lětsa w septembru wušła serbska wersija je z mojeho wida kniha lěta 2024.