Takrjec šulsku hodźinu na Šusterec statoku w Trjebinje dožiwichu njedawno dźěći předšulskeje skupiny susodneje pěsto­warnje „Lutki“. Byrnjež hakle klětu do šule zastupili, móža tež do toho hižo něšto wuknyć. Tónkróć su samo wobjed w pěstowarni wotskazali, zo bychu sej „wšě­dny dźeń na Šusterec statoku“ zbližili.

Angelika Balccyna, předsydka Trjebinskeje Domowinskeje skupiny, powědaše dźěćom wo ratarjach w prjedawšim času. Wšědnje běchu woni dźěłali, w horcym lěću runje tak w krutej zymje. Kermušu swjećili su nazymu, hdyž běchu žně domchowane. Ćežke dźěło bě tohorunja běrny žnjeć. Z motyčku su běrny z role won kopali, běrnywujězdźowak je hakle pozdźišo ćělnje napinace pólne dźěło wolóži. W serbskej dźěłanskej drasće Ange­lika Balccyna „Lutki“-dźěćom nětko pokaza, kak sprócne to bě. Ćim zahorjeniše wone běchu, hdyž wuhladachu pod motyčku so jewjacu jednu běrnu po druhej, doniž bow połny njebě.