Krajne zarjadnistwo spjatych jězorow chcyše pola Delnjeje Hórki kolesowansku šćežku wuchować. Kaž pak je so to stało, za to wobydlerjo žane zrozumjenje nimaja.

Delnja Hórka (UM/SN). Chětro wulke žołmy nastawaja tuchwilu w Delnjohórčanskej hatnej kónčinje. Přičina pak njejsu někajke wichory, ale mosćik za pěškow, kotryž lětdźesatki mjez Cyhelskim a Młynskim hatom přez Mału Sprjewju wjedźeše. Rjaneho dnja bě tón fuk – spotorhany w nadawku krajneho zarjadnistwa spjatych jězorow (LTV), w kotrehož wobsydstwje móst bě.

Za wobydlerjow Delnjeje Hórki a jich wjesnu radu je to njesłyšana wěc. „Dlěje hač sto lět bě na tymle městnje mosćik“, rozłožuje wjesny předstejićer Siegfried Spank. Po nim dóstachu so ludźo po krótkim a njestrašnym puću k znatemu symbolej swojeje wsy, k hoberskemu dubej. Po wšěm zdaću je to najstarši štom cyłeho Budyskeho wokrjesa a zdawna woblubowany cil wulětnikarjow. Nětko dyrbja wobydlerjo najprjedy čwak po zwjazkowej dróze B 156 hić, hdźež je wjele wobchada.