Koćinjan dźěćom wo rjanym starym nałožku powědał

Šunow/Koćina/Sulšecy/Radwor (aha/SN/JaW). Na mnohich tež serbskich a dwu­rěčnych wsach Hornjeje Łužicy su mi­njeny pjatk meju stajeli, tak na přikład w Róžeńće. Na dalšich městnach, kaž mjez druhim w Němcach, su kaž hižo­ loni jenož mjeńše mejske štomy na swój­skich ležownosćach stajeli abo scyła žane.

Naše rjane nałožki w běhu lěta hajić a swjećić je rjana tradicija, kotraž nje­měła so zhubić. Wone su nam kaž ča­sowe mězniki a nas na to dopominaja, kak spěšnje so koło časow wjerći. Zo pak bu­dźe to tež lětsa koronapande­mije dla znowa tak wobmjezowane sej meju stajić,­ bě lědma někomu wědome. Dokelž pak tomu tak bě, dyrbješe so poł­sta čłonow­ wopřijacy Šunowski młodźinski klub ze swojim nawodu Krysto­fom Hrjehorjom chcyjo nochcyjo po tym měć. Njedźiwajcy toho je tam horstka młodostnych pjatk nawječor hižo­ do toho spřihotowanu nimale dwace­ći metrow wysoku meju stajiła. Na jeje wjeršk stej Pia Bjeńšec a Klawdija Šěrakec po zwučenym wašnju serbsku chorhoj přičiniłoj.