Hdyž bliski swójbny zemrěje, je husto ćežko, so wo druhe naležnosće starać. Přetož w času žarowanja nichtó rady na běrokratiske naležnosće njemysli. Tola je trěbne, tute rjadować. Kotre to su, je wotwisne wot smjertneho pada. Je-li přiwu­zny doma zemrěł, měli hnydom domjaceho lěkarja informować, zo by tutón smjerć wobkrućił. Při smjerći w chorowni abo hladarni zarjadnišćo zwjetša tele dźěła wobstaruje. W padźe přirodneje smjerće maja po Sakskim pochowanskim zakonju přiwuzni na to 24 hodźin chwile, zo móhli so z lubej njeboćičkej abo z lubym njeboćičkim rozžohnować. Za dalše kroki je trjeba, najwažniše dokumenty zestajić. K tomu słušatej na přikład narodźenske wopismo a/abo swójbna kniha. Potom měli přiwuzni chowanje organizować, kotrež je po zakonju winowatostne. Pochowanske instituty resp. pohrjebnišća přiwuznych při tym podpěraja. W běhu wosom dnjow je w Sakskej zemske chowanje předpisane, při spalenju je to hač do šěsć měsacow.