30. apryla je zaso tak daloko: Z archaiskej tradiciju „chodojtypalenja“ wućěrja ludźo zymu a zdobom nalěćo witaja – a to nic jenož we Łužicy. Za woheń tutoho rozměra pak wosebitu dowolnosć trjebaš. Tež wobydlerjo gmejnow Chrósćicy, Njebjelčicy, Pančicy-Kukow, Worklecy a Ralbicy-Róžant póčnu swoju wjesnu hromadu ze starym drjewom, wurězanymi hałuzami abo suchej kerčinu nakopjeć. Za porjadkom při tym hlada Zarjadniski zwjazk „Při Klóšterskej wodźe“ w Pančicach. Milan Pawlik je so z předsydu zwjazka Stefanom Andersom rozmołwjał.

Čehodla je zarjadniski zwjazk za „naležnosć“ chodojtypalenja přisłušny a nic policija abo wohnjowa wobora?

Stefan Anders: Po policajskim zakonju Swobodneho stata Sakskeje (Sächs­PoIG) smy my jako zarjadniski zwjazk tež za nadawki gmejnskeho policajskeho zarjada za gmejny našeho zwjazka społnomócnjeni. W tutej funkciji kontro­lujemy tež kóždolětne chodojtypalenje.

Što konkretnje tuta kontrola wobsahuje?