Nižozemjan Jan Pierre van Ede je hród přetwarił a jón ze žiwjenjom pjelnił

Znajerjo impozantneje imobilije njewědźa so ducy nimo hroda we Wysokej pola Wóslinka zrudneho napohlada dohladać. Hród je hižo dlěje njewobydleny a ležownosć je njehladana. Hižo loni w aprylu bě so nuzowe přesadźenje ležownosće bjezwuspěšnje skónčiło, dokelž njebě za to dosć zajima. Lětsa stejitej hród a ležownosć z pódlanskimi twarjenjemi, kotrež su pomnikoškitane, znowa na lisćinje nuzowych přesadźenjow.

Mnozy ludźo so na historiske wosebitosće objekta dopominaja. Wo tym swědča mjez druhim wšelake přinoški w serbskim dźeniku. Kónc Druheje swětoweje wójny dyrbjachu so tam młodźi mužojo, mjez nimi tež někotři ze serbskimi korjenjemi, na wójnsku słužbu přihotować. W aprylu 1945 pak woni wot tam twochnychu. Po wójnje potom přebywachu w hrodźe ćěkancy, kotrež z domoródnymi wottorhanju hroda we Wysokej zadźěwachu. W nazymje samsneho lěta zaćahny najprjedy zakładna šula, pozdźišo starownja a na to dźěsćownja do hroda.