Dźensa swjeći w Choćebuzu komponist a něhdyši rozhłosowy hudźbny redaktor Ulrich Pogoda swoje sydomdźesaćiny. Narodninar, pochadźacy ze znateje Njekelic hudźbneje swójby w Kulowje, běše krótki čas kapałnik w Drježdźanach. Dalše dobre zakładne hudźbne kubłanje zmóžni so jemu na hudźbnej šuli we Wojerecach. Po abiturje pak absolwowaše najprjedy studij twarstwa w Choćebuzu a dźěłaše na to jako projektowy inženjer. Paralelnje wukmanješe so w Choćebuzu a na Wysokej šuli za hudźbu we Weimaru předewšěm na klawěrje a w spěwanju kaž tež w hudźbnej teoriji a kompoziciji, wurunawši sej tak puć k powołanskemu hudźbnikej. W lěće 1985 sta so z rozhłosowym hudźbnym redaktorom a producentom w Choćebuzu.
Ulricha Pogodowe najwažniše twórby sahaja do časa wróćicy lětstotka. Tak bu jeho „Reja marionetow za smyčkowy kwartet“ w lěće 1989 w Drježdźanach prapředstajena. A w slědowacych lětach njepředstajachu so jeho kompozicije najwšelakorišeho razu jenož w Choćebuzu a Budyšinje, ale tež w Podstupimje, Berlinje a samo w posaarskim Saarlouisu.
Lilo Nöske přewodźa studentow Choćebuskeje uniwersity při tym, sej rumy a w nich skutkowace zwuki wotkryć. Milenka Rječcyna je so z architektku rozmołwjała.
Što wjedźe Was do Łužicy?
Lilo Nöske: Zhromadnje z Adrianom Dorschnerom, kiž je hóstny profesor na BTU w Choćebuzu a swojim kolegu Zeno Schnelle, zbližimy studentam architektury mjez druhim poměr mjez rumami a w nich skutkowacymi zwukami.
Sće podłu Jawory pućowali a sej statoki w Pěskecach a Njebjelčicami wotkryli. Što su Wam wone sposrědkowali?
Lilo Nöske: Wjesce a statoki dopominaja mje prawdźepodobnje na wjes w Nižej Bayerskej, w kotrejž bydlu. To zwisuje z wjesnej atmosferu ale tež ze zaćišćom, zo poskića wuskosć mjez wsami cyle wosebitu zhromadnosć. To je w městach cyle hinak, štož tež w Choćebuzu nazhonjam.
Kotre zapopadnjene abo nazhonjene zwuki su Was wosebje narěčeli?
Njebychu-li Serbja w zańdźenosći kraloswěrni byli, njeby so serbski lud na načasnej demokratiji wobdźěleć móhł – Serbstwo by runja wšěm druhim zapadosłowjanskim kmjenam dawno zahinyło, kotrež su so z wyšnosću bóle bojownisce nasadźowali. A přěhrali. Najebać to njetrjechi, zo namóc ženje ničo wuskutkowała njeje – USA su dołho najsylniša móc na swěće byli, dźakowano najsylnišemu wójsku. A hladajo na bližace so wólby prezidenta USA so bojimy, zo škit a kryw tuteje wulkomocy zhubimy. Tež w serbskimaj zwjazkowymaj krajomaj so na wólby hotujemy a so prašamy: Štó je dźensa škitnik našeho ludu?
Tuchwilu je zaso čas za žně žita. Tak tež pola Sorabije w Róžeńće. Płaćizny za žito pak dale spaduja. Za wotrjadnika produkcije pólnych płodow Clemensa Hrjehorja je to problem. Z nim je so Milan Jurk rozmołwjał.
Kak wuspěšnje su waše žně lětsa?
C. Hrjehor: Na našich polach rosće róžka, pšeńca a ječmjeń. Žně su lětsa poprawom cyle wuspěšne.
Wudani so plahowanje žita scyła hišće, a hdyž, kotre?
C. Hrjehor: Problem, kiž při tym nastanje, je, zo trjeba kóždy bur na swojim polu wěsty płodoslěd. K tomu słuša plahowanje wšelakich žitow, štož ma pozitiwne wuskutki na pódu. Z tym so tež chorosće wot žita k žitej dale dać a žně pohubjeńšeć njemóža. Kóžde žito trjeba wšelake wobstejnosće za docpěće wulkeho dobytka. Tohorunja je płaćizna za žito přesnadna. Płaćizna njewotpowěduje narokej nas burow. Tomu pak njemóžemy zadźěwać, dokelž smy wotwisni wot swětowych płaćiznow.
Što dyrbi so změnić? Kak wysoko ma płaćizna za žito stupać?
C. Hrjehor: Situacija dyrbi so cyłkownje změnić. Bur ma na kóncu dnja z dobytkom domoj hić a sebi wěsty być, zo je so jeho słužba wotpowědnje zapłaćiła.
Je 35 lět po měrliwej rewoluciji. Runje tak dołho wojujemy wo zachowanje serbšćiny – wo serbske šule. Nětko zwěsćamy, kelko smy na kóncu woprawdźe docpěli. Lěta dołhe čakanje a wěčna dowěra tym, kotřiž rozsudy tworja, wěcce njetyjetej. Při tym njemyslu jeničce na rozsudźacych w Drježdźanach abo w Budyšinje, myslu tež na tych w serbskich gmejnach, kotřiž stajnje wo kubłanju swojich dźěći, wnučkow a prawnučkow rozmysluja. Wšako – a tu wužiwam cyle wědomje flosklu – młodźi su přichod, nic my. Što mje k tomu pohnuwa, takle myslić? Cyle jednorje: Lěto wob lěto, na wšelakore wašnje a ze wšelakim pjerom w našim dźeniku wo tym pisamy, zo dyrbimy nowe ideje serbske šulstwo nastupajo přesadźić, zo njesměmy we wojowanju za swoje ideale popušćić a zo dyrbimy tež žadanja stajeć, z kotrymiž rozsudźacy snano njeliča. Wšako dawno wěmy, zo žadacy zrědka woprawdźe to dóstanje, štož trjeba. Dojednanje je rezultat wikowanja – mjeztym druhdy kaž na bazarje.
Jenož Europeada zamóže telko Serbow zwonka Łužicy přiwabić a to ze serbskimi spěwami, dobrej naladu a zwjazanosću. To słuša k nam, kaž gen! Dźakowano našemu livestreamej, zamóžachu fanojo Europeady hram serbskeju mustwow tež we Łužicy, w formje public viewing sćěhować. Dźak studijo Lucija-teamej wokoło Michała Cyža. Dźakowny sym tež serbskim redakcijam (NC, SN, RBB, MDR). Wšitcy běchu na městnje a su wažny stołp zahoritosće za Europeadu. Hižo 2008 je jich napjate rozprawnistwo – wosebje w MDR – škričku do domizny přenjesło. 2012 přez nich wšitcy wědźachu: Budźe wulka wěc. Stadiony so pukachu. Smy dźakowni, zo smy přez podpěru na politiskej runinje, spěchowanje Załožby za serbski lud, organizaciju Domowiny a podpěraćelow za Europeadu derje wuhotowani. Móžemy jězbu, přebywanje a tójšto dalšeho zmóžnjeć. Hrajerski niwow našeju mustwow je drje stupał – 7. městno žonow a 11. městno mužow pak pokaza, zo přisłušamy z tym skerje přerězkej. Za diskusiju wokoło zestawy Serbskeho mustwa mam zrozumjenje.
Njeby naležnosć runje tak zrudna kaž chutna była, hodźeli so slědowace linki pod nadpismo „Zešiwki won, rjadowniske dźěło!“ stajić. Nalěćo 1938 překročichu dźesaćitysacy wojakow Wehrmachty hranicu Awstriskeje, zwoprawdźiwši tak posledni akt „přizamknjenja“ kraja na „Třeći reich“. Jich listy wotbłyšćuja nerwozitu a strach, kajkiž mjez nimi čakajcy na přikaz marša knježeše. Ze samsnych žórłow rěči wulke wolóženje, kajkež začuwachu spóznawši, zo njetrjebaja wojować. Tež Serbja wo napjatym połoženju a „měrliwym“ rozrisanju pisachu – dźakowano censoram, kotřiž swoju lubu ćežu ze serbšćinu mějachu, samo dosć wotewrjeni a njezatajejo. Něhdźe poł lěta pozdźišo swědča listy wojakow wo podobnych nazhonjenjach, jako Němska – z přihłosowanjom tehdyšich wulkomocow Europy (Češa drje běchu na jednanjach zastupowani, přewjele wotewrjenych wuchow pak po wšěm zdaću njenańdźechu) – po Sudetskim kraju „zbytk“ Čěskeje wospjet „měrliwje“ wobsadźi. Wobě „operaciji“ buštej z „na pačenje ludnosće“ wusměrjenej propagandu, desinformacijemi a łžemi přihotowanej.
Składnosće su rědke, zo znate wosobiny serbskeho žiwjenja w aktualnych towaršnostnych debatach so słowa jimaja. Tajki wokomik běše loni na Hłownej zhromadźiznje Domowiny w Choćebuzu zapodaće namjeta Serbskeho sejma, z třěšnym zwjazkom hromadźe so konsekwentnje wo serbsku kubłansku awtonomiju prócować. Nadawk bě Sieghard Kozel přewzał, tehdyši předsyda Towaršnosće k spěchowanju Serbskeho ludoweho ansambla Budyšin z.t. „Tón, kiž wopodstatni chwatnosć naležnosće, je dołho wahał“, wón přizna. To zwisowaše z jeho widom na wašnje, kak Serbski sejm skutkuje, ale runje tak z diskusiju wo wliwje Serbow na swójske kubłanje, kotraž so hižo wjace hač lětdźesatk dliji. Wuslědk wotwažowanja zwurazni z prašenjom: „Kajka je alternatiwa ze spodźiwnym federalnym systemom, kubłanje dźěći a młodostnych sami do ruki wzać?“ Wjetšinu přitomnych pak přeswědčić njemóžeše. Po wašnju parlamentariskeho dźěła namjet awtoram wróćichu. Štož druzy snadź jako wosobinsku poražku začuwaja, mjenowaše wón prosće „wuraz demokratije“.