Mišterski wukon z prapremjeromaj
Hudźbne spomnjeće na serbsku koryfeju rocka a popa
Budyšin (SN/bn). Křesćan „James“ Młynk słuša k wusahowacym wosobinam łužiskeje hudźbneje sceny 1980ych a 1990ych lět. Solo kaž tež jako čłon wjacorych skupinow spisa retomas rockowych a popowych titulow, jako spěwar a gitarist bě do tójšto produkcijow mjez druhim Serbskeho rozhłosa zapřijaty. Składnostnje lětušich 65. narodninow kaž tež 20. posmjertnin wěnowachu jemu předwčerawšim we wobłuku rjadu „Open mic night“ Kamjentneho domu wosebity wopomnjenski wječor w Budyšinje. Iniciatorej wječora Torstenej Wiegelej bě zarjadowanje zdobom składnosć, so zjawnje jako jednaćel Kamjentneho domu rozžohnować. So předewšěm swojim „wjelelětnym sobudźěłaćerjam“ dźakujo zaspěwa wón „My way“, přebasniwši tekst na kóncu: „We did it our way“.
Serbska znamka za zběrarjow wušła
We wobłuku rjadu „Open mic night“ wopominaja jutře, sobotu, ...
Čitajće w nowym rozhledźe (29.09.23)
Winowcowe wudaće Rozhlada wopřijima tójšto čitanjahódnch přinoškow. Zazběh skići dohlad do impresijow njewšědneje wustajeńcy, kotraž Nadju Brězanec wosrjedź města Offenbach k tworićelstwu w swojej maćeršćinje inspiruje – wšako je zhromadny wotmysł wustajerstwa, z widźomneho zaćišća nowotwórby čerpać. Serbski rozsud poda něžny rum k filozofiskemu přemyslowanju.
W předsłowje rozjimuje so wědomje domoródneho ludu a jeho kmanosć, so mjez modernu a tradicijemi pohibować, w sebi stejišćo serbskeje identity skrućić a daloko sahace móžnosće za wobstaće serbstwa wobkedźbować.
Žiwjenje jubilarki Hanamarje Měškankoweje so w dalšim přinošku rysuje, jeje slědy po Łužicy maja do dźensnišeho wuznam: Jako něhdyša wučerka a pozdźiša studijna radźićelka w Delnjej Łužicy załoži lěta 1952 delnjoserbsku wyšu šulu w Choćebuzu sobu a přełožowaše někotružkuli wučbnicu do serbšćiny. Priwatne dopomnjenki z dźěćatstwa na wsy runje tak wopomina kaž njesebične prócowanja wo šěrjenje a samozrozumjenje serbskeje rěče.
Nadźijepołna tyšnosć po wjace hač lětdźesatkomaj
Jednaćel Budyskeho Kamjentneho domu rozžohnuje so z wopominanskim koncertom za wuznamneho serbskeho gitarista
„Trochu njewoprawdźite“ běchu Torstenej Wiegelej poslednje tydźenje jako jednaćel Budyskeho sociokulturneho centruma Kamjentny dom. Rozžohnujcy so po 22 lětach z tohole zastojnstwa začuwa „nadźijepołnu tyšnosć“, wšako wjeseli so na „nowy nadawk“, kajkiž wot spočatka winowca w kulturnym běrowje města Magdeburg na njeho čaka. „Wotwažowach cyłu chwilku, hač njeje na času, za něčim hinašim, ale nic cyle nowym so rozhladować. Zo nětko božemje praju je naposledk prosće pospěšenje njewotwobroćomneho procesa. Změny su trěbne“, Wiegel ze za njeho charakteristiskej ironiju, kotrejž hdys a hdys šćipaty sarkazm dodawa, rozłožuje. Hladajo na přichod swojeho dotalneho skutkowanišća je optimistiski, wšako zawostaja dosć derje worane polo.
Wuspěch stajnje wuslědk teama
Lawdacija a dźak Friedemannej Böhme
Friedemann Böhme bě so z předstajenjomaj oratorija „Žně“ w Budyskej „Krónje“ ze zastojnstwa nawody 1. serbskeje kulturneje brigady rozžohnował. Wozjewjamy tu lawdaciju, z kotrejž bywša direktorka Serbskeho gymnazija Budyšin Rejza Šěnowa dirigentej za jeho skutk podźakowa.
Dopominam so hišće jara derje na lěto 1996. Brigada měješe na zjězdźe Zwjazka serbskich spěwacych towarstwow w Chrósćicach wurězki z oratorijow „Počasy“ předstajić a njeměješe dirigenta. So nadźijejo a trochu njewěsće zaklepachmoj tuž z Tomašom Pawlikom, tehdyšim organizatorom brigady, pola kantora tachantskeje cyrkwje Friedemanna Böhme kiž tule słužbu wot lěta 1989 w Budyšinje wukonješe. Prašach so jeho, hač njemóhł pomhać a chór na mjenowany wustup přihotować. Dołho přemyslował wón dźakowano Bohu njeje. Wustup so wulkotnje poradźi, samo sola a kwartet šulerjam spěwać da.
A z tutych prěnich tydźenjow bu mjeztym wjace hač štwórć lětstotka horliweho skutkowanja mjez serbskej spěwnej młodźinu na dobro našeho luda.
Z archiwa ničo njedodał
Twjerdy worjech, zabawne pěsnje
Budyšin (CS/SN/bn). We wobłuku Interkulturelnych tydźenjow wotmě so wčera tradicionalny Němsko-Pólski nazymski swjedźeń. Na połnej žurli Budyskeho Kamjentneho domu powita organizatorka, zamołwita wokrjesa za naležnosće wukrajnikow Anna Piętak-Malinowska, hosći, wuzběhujo wosebje zastupjerjow wokrjesneho sejmika a měšćanskeje rady. Budyski wyši měšćanosta Karsten Vogt (CDU) dźakowaše so skedźbniwši na 30. róčnicu załoženja partnerstwa z Jelenjej Góru wšitkim, kotřiž „němsko-pólskemu přećelstwu mjezwoča a žiwjenje spožčeja“.
Na našeho zabawneho wuměłca Jurja Słodeńka!
Budyšin (SN/HaJ). Přewšo dobra a wjesoła nalada knježeše wčera wječor w Smolerjec kniharni. Zdźěla wubudźi čitanje mjez wopytowarjemi zarjadowanja wo Jurju Słodeńku kichanje abo wutrobite smjeće. Wšako předstajichu čłonojo Spěchowanskeho towarstwa Smolerjec kniharnje Měrćin Wjenk, Marka Maćijowa, Franc Šěn a Měrana Cušcyna jeho teksty, kotrež swědča wo šibałosći, mudrosći a zwjazanosći k Serbam swój čas hižo woblubowaneho awtora. Wučer, hudźbnik a spisowaćel Jurij Słodeńk běše w lětach 1927 do 1937 wobstajnje do Serbskich Nowin dopisował. Abonenća čakachu na to, zo móžachu kóždu sobotu čitać, kak derje bě Słodeńk jim takrjec „na hubu hladał“. Nichtó pak njewědźeše štó awtor tychle přinoškow je – wšako pisaše pod so měnjacymi pseudonymami něhdźe 660 tajkich tekstow. Literariske wobrazy miljeja ze žiwjenja Serbow su z podźělom zběrki „Listy ze wsy“, wudatej lěta 1967 w Ludowym nakładnistwje Domowina. Nawodnica Smolerjec kniharnje Annett Šołćic je w swojich zawodnych słowach na to skedźbniła, zo je w antikwariaće jenož hišće jenički eksemplar na předań. Dr.
