Jako dirigent a poradźowar přeco hišće aktiwny
Wot lěta 1991 běše wón połdra lětdźesatka mysler, zdźěla tež wodźer a mjezwočo Serbskeho muskeho chóra Delany. A hač do dźensnišeho njeje so na tym wjele změniło. Rěč je wo Pawole Šołće-Kulowskim. Tež minjene lěta je 2. septembra 1934 rodźeny Šołta skutkowanje muskeho chóra dokładnje sćěhował, ćělesu jako dirigent wupomhał a, bě-li trěbny, zwučowanja w Konječanskej burskej stwě nawjedował.
Njepowěda jenož, ale so sam gratu přima a je druhim z přikładom
Woni přińdu, woni dołho njewostanu, woni zaso du. Tak někak móhli poziciju prezidentow we wjacorych sportowych towarstwach dokoławokoło Njebjelčic wopisować. Pola Sportoweje jednotki Njebjelčicy pak je to hinak. Njesłušam do rjadu statistikarjow, kotřiž móhli tu nětko hnydom napisać, kak dołho naš dźensniši jubilar hižo Njebjelčanskej SJ předsyduje. Fakt je, zo je to jara dołho! Wšako móžu so jeničce na njeboh Křesćana Ričela jako prěnjeho muža tamnišeje sportoweje jednotki (SJN) dopomnić, a to běch hišće dźěćo a młodostny.
Z Bjarnatom Deleńkom słuša SJ Njebjelčicy dźensa k mało sportowym towarstwam na teritoriju Zapadołužiskeho koparskeho zwjazka, kotrež ma na polu koparjow-muži hišće dwě mustwje za winowatostne dypkowe hry přizjewjene a kotrejž hrajetej k tomu hišće samostatnje, potajkim nic jako hrajne zjednoćenstwo, kaž je to mjeztym dale a bóle z wašnjom. A to je definitiwnje zasłužba Bjarnata Deleńka. Hač je to prawy puć, njech kóždy sam posudźuje. W Njebjelčicach to znajmjeńša funguje.
Wjeseli so hižo na wotewrjenje noweho dźěla muzeja
Dźensa swjeći we Łomsku pola Njeswačidła Měrćin Panach swoje 90. narodniny. Jubilar bě so do serbskeje burskeje swójby narodźił. Doma rěčachu stajnje serbsce. Dźensa je jubilar jenički tam rodźeny wjesnjan, kotryž hišće serbuje a „Pomhaj Bóh“ čita. Zhromadnje z mandźelskej Brunhildu, synom Manfredom, dźowku Ingrid, štyri wnučkami a pjeć prawnučkami swjeći wón strowy a zbožowny swój jubilej.
Přichodne dny čaka nowy nadawk na njeho
„Čestnohamtske nadawki jeho dale wužaduja“, tak rěkaše nadpismo gratulaciskich linkow Wolfganga Kotiseka před pjeć lětami. Kak wěrne tele słowa su! Hakle na hłownej zhromadźiznje Domowiny w Chrósćicach zetkach dźensnišeho jubilara Manfreda Hermaša, župana Domowinskeje župy „Jakub Lorenc-Zalěski“. Tele županstwo je jemu naležnosć wutroby. Před lětomaj hakle su delegaća župneje hłowneje zhromadźizny jeho znowa w zastojnstwje wobkrućili.
W mnohich gremijach zastupuje jubilar swoju Slepjansku domiznu: jako čłon zwjazkoweho předsydstwa runje tak kaž jako čłon předsydstwow Serbskeho ewangelskeho towarstwa, Serbskeho kulturneho turizma abo towarstwa Njepilic dwór. Hdźež sobu dźěła, wón zdobom zaruča, zo njejsu zajimy tamnišich Serbow jeno zastupowane, ale tak wobkedźbowane, zo maja wužitk z toho. Hłós Hermaša je připosłucharjam serbskeho programa RBB z jeho nabožnych słowow znaty. W Slepjanskej wosadźe skutkuje jubilar jako predikant (prědar).
Njech ma dale wjele wuspěcha z balokoparjemi
Mnohim gratulantam su so dźensa popołdnju w Cazowje (Zahsow) tež koparjo delnjoserbskeje wubranki přidružili. Zbožopřeća z cyłeje wutroby wuprajichu předsydźe towarstwa Serbske balokoparje Horstej Adamej, kiž swjeći 80. narodniny. Wón je kruće wo tym přeswědčeny, zo to jedne to tamne njewuzamkuje. Narodne dźěło tež w kopańcy wukonjeć zboka zdźědźenych tradicijow w Serbach, kaž w chórje spěwać abo ludowe nałožki hajić, wotkrywa Delnjoserbam wažny nowy puć, sej swoju identitu skrućić.
Přećel sporta wšudźe a přeco aktiwnje zapřijaty
Loni srjedź hodownika wolach krute čisło swojeho sportoweho přećela Józefa Šwona w Budyšinje, zo bych sej z nim hišće wšelake naležnosće wokoło wulosowanja skupin za 37. sokołski wolejbulowy turněr wo pokal Domowiny dorěčał. Krute čisło wolić pak zwjetša wulki zmysł nima, dokelž je naš „Jozl“, kaž jeho mjenujemy, stajnje něhdźe po puću – tak na přikład w Budyskej kehelerni wjacore sta kehelow spowaleć, pola dźowki na wopyće, w běrowje Serbskeho Sokoła, na škoće pola něhdyšich koparjow Motora Budyšin, pola Zeleno-běłych w Hórkach abo na někajkim koparskim turněrje z wubranku Ü70 Zapadołužiskeho koparskeho zwjazka.
Tež wo serbskej hudźbje publikował
Dźensa swjeći wurjadny pólski hudźbnowědnik a publicist Zbigniew Kościów w Opolu dźewjećdźesaćiny. Narodźił je so 23. januara 1929 w Brodach na dźensnišej Ukrainje.
Nimo wjacorych knižnych wozjewjenjow, hłownje k biografijam znatych komponistow, spisa wón mnohe pojednanja a nastawki za wšelake nowiny a hudźbnofachowe pólske, serbske, armenske a ukrainske časopisy a wustupowaše zdobom jako hudźbny kritikar. Spisał je přinoški za Pólski rozhłós a skutkowaše pedagogisce dlěje hač połsta lět jako wučer na Opolskej hudźbnej šuli.
Za swoje zasłužby bu Kościów ze wšelakimi pólskimi a dalšimi wuznamjenjenjemi, kaž na přikład z Mytom Domowiny, počesćeny. Za serbski hudźbny stawiznopis wosebje wažne su jeho knižne publikacije wo Korli Awgusće Kocoru, Jurju Pilku a Michale Nawce. Dotal jeničce w pólskej rěči předleži zdobom knižny spis wo Bjarnaće Krawcu.
We wysokej starobje doma hišće ratari
Ratar z ćěłom a dušu, horliwy Serb a wěriwy křesćan z přeswědčenja Jurij Domanja swjeći dźensa w Kulowcu 80. narodniny. Mnozy, kotřiž jemu dźensa wutrobne zbožopřeća wuprajeja, so jemu tak zdobom za jeho stajne sprawne a njebojazne wustupowanje dźakuja.
Jubilar narodźi so 16. januara 1939 w Němcach. Z třomi bratrami a sotru je wón w serbskej ratarskej swójbje wotrostł. Njeposrědnje po zakónčenju Druheje swětoweje wójny, z kotrejež so nan hižo z jendźelskeje wójnskeje jatby njenawróći, zastupi Jurij Domanja w ródnej wsy do šule. Derje dopomina so hišće na swoju wučerku Katu Brězanec, pola kotrejež mějachu wón a jeho sobušulerjo serbšćinu. Po 8. lětniku dźěłaše doma, hdźež mějachu dwanaćehektarske ratarstwo.
Łužiskim temam stajnje wotewrjeny
Je tomu hižo cyła chwila, zo stejachmoj zhromadnje za kameru a hladachmoj přez objektiw, hač so namaj perspektiwa spodoba. Lěta 2004 mějach składnosć, zhromadnje z Konradom Herrmannom nawjerćeć film „Budyšin w kraju Serbow“ za rjad ARD „Wobrazowa kniha Němska“ (Bilderbuch Deutschland). Do toho běch zeznała agilneho, stajnje čerstwje skutkowaceho filmowca w Serbskim ludowym ansamblu (SLA) Budyšin. Krótko do přewróta bě wón prěni króć nadźěłał z wuměłcami wječorny ptačokwasny program „Njebjo a hela“. Spočatk 2000tych lět nawróći so rodźeny Budyšan jako režiser jewišćoweje produkcije za dźěći „Myška w mróčelach“. Tehdyši wuměłski cyłk SLA ćerpješe pod financnymi a personalnymi skrótšenjemi. Bě dosć ćežko, spěwarjow a hudźbnikow zahorić. Tola Konrad Herrmann to docpě. Wuměłcy so wotewrěchu a produkcija bě a je dale wuspěšny wobstatk poskitkow serbskeho profesionalneho wuměłskeho ćělesa.
Wotewrjene, žortne a direktne wašnje jeho wuznamjenjało
Wjelelětny sportowy redaktor Měrćin Štrawba swjeći dźensa 75. narodniny. Bywši kolega w redakciji SN Marko Wjeńka so na zhromadny čas z nim dopomina:
Stare přisłowo praji: „Na wjacorych kwasach njemóžeš rejwać.“ Ja twjerdźu: Měrćin Štrawba to móžeše. Energiju, kotruž je při tym nałožował, jemu stajnje zawidźach. Prjedy hač so póndźelu rano w redakciji Serbskich Nowin zetkachmoj, słyšach jeho hižo rano zahe w serbskim rozhłosu. Tam rozprawješe ze swojim cyle swojoraznym sympatiskim hłosom, předewšěm pak na lóštne wašnje wo kónctydźenskich sportowych podawkach we Łužicy. Při tym złožowaše so z wulkeho dźěla na informacije, kotrež bě na sportnišćach w Ralbicach, Chrósćicach, Radworju a druhdźe sam nazběrał. Měrćin je za to prawidłownje cyłe kóncy tydźenja woprował.
Ze swojimaj krótkimaj, ale spěšnymaj nohomaj redakciju docpěwši dyrbješe Měrćin nětko to, štož bě słucharjam runje ertnje posrědkował, do pisomneje formy přinjesć. Časowy ćišć, kotryž při tym na njeho skutkowaše, bě hoberski.
