Mnozy zbliska a zdaloka dźensa Alojsej Lanze w Konjecach zbožo k wosomdźesaćinam přeja, wuprajejo swój dźak a připóznaće za wobstajne a njesprócniwe spomóžne narodne skutkowanje a dźěło jubilara na dobro druhich.

Čas žiwjenja z kulturu wusko zwjazany

póndźela, 08. awgusta 2016 spisane wot:

Dźensa swjeći w Biskopicach dr. med. Arnošt Wirth 75. narodniny. Serbski chirurg na wuměnku njeje jenož na medicinskim polu slědy zawostajił, ale tež na kulturnym. Tole so znowa wočiwidnje wopokaza, jako poda njedawno na wotewrjenju wustajeńcy serbskeho tworjaceho wuměłstwa w Biskopičanskej radnicy wu­běrny fachowy zawod.

Delnjoserbšćinu sej wobchował

póndźela, 04. julija 2016 spisane wot:

Wjelelětny wučer Konrad Bejmak je wčera w Róžeńće 80. narodniny swjećił. Gratulowali njejsu jemu jenož přiwuzni a wjesnjenjo, ale w duchu tež bywši šulerjo z Hornjeje a Delnjeje Łužicy, kotrychž je za čas 44lětneho skutkowanja fachowje kaž narodnje na žiwjenje přihotował.

Braniborčanam bě wón po towaršnostnym přewróće 1989/1990 wěsta nanowa figura. Jeho skutkowanje jako ministerski prezident noweho zwjazkoweho kraja waža sej mnozy podobnje kaž te Kurta Biedenkopfa za znowa wutworjeny Swobodny stat Saksku. Wón – Manfred Stolpe – je wčera wosomdźesaćiny swjećił.

Zastojnstwo ministerskeho prezidenta wukonješe čłon SPD wot 1. nowembra 1990 hač 2002, wot samsneho lěta do 2005 bě zwjazkowy minister za wobchad, twarstwo a bydlenjotwarstwo.

Wón je wuběrny znajer serbskich regionalnych a kulturnych stawiznow a fachowc za serbsku rěč, jeje gramatiku a prawopis. Wulke zasłužby je sej dźensniši jubilar tež na polu tworjenja serbskich słowow zdobył. Njezadźiwa tuž, zo mjenuja jeho mnozy tež „mister Minuta serbšćiny“, štož scyła lózysce měnjene njeje, ale po mojim zdaću dosć derje při­trjechi.

Hdyž budu so něhdy za wonymi Serbami prašeć, kotřiž su so z wosebitej angažowanosću šěrjenju serbskeje rěče wěnowali, budźe drje zas a zas tež Hinc Cuška mjenowany. Narodźeny dźensa před 80 lětami w Mortkowje, we wsy, hdźež bě serbšćina drje hišće žiwa, hdźež pak ju dźěćom dale njedawachu – kaž na mnohich wsach kónčiny –, kročeše Cuška najprjedy njeserbski puć do žiwjenja. Chodźeše we Wojerecach do Lessingoweje (němskeje) šule. Hakle jako dorosćeny nawukny na Serbskej rěčnej šuli w Mi­nakale rěč, kotraž jeho wot toho časa dospołnje jimaše. Tam napadny wón publicistej Hubertej Žurej. Wabjachu jeho najprjedy za pomocneho redaktora Płomjenja. W tym času tež ja do Ludoweho nakładnistwa Domowina přińdźech. Hinc Cuška napadny mi jako čłowjek z krutym rjapom, ze serbskej zasakłosću a – kaž to druzy druhdy hódnoćachu – z lózej (tež politisce lózej) hubu.

„Wašeho fotografa hnydom za nas angažuju.“ Słowa dr. Tonija Ebnera, šefredaktora němskorěčneho dźenika Dolomiten w Južnym Tirolu, ženje njezabudu. Do generalneje zhromadźizny Zjednoćenstwa europskich mjeńšinowych dźenikow 2005 w Budyšinje bě sej Ebner wudaća Serbskich Nowin wobhladował. Fota Maćija Bulanka jeho hnydom fascinowachu. Wšako je w nich něšto začuwał, štož ze swójskeje redakcije njeznaješe. Tale z erta cuzeho zwuraznjena wulka chwalba swědči wo rjemjeslniskej wušiknosći našeho kolegi, prawy motiw w prawym wokomiku zapopadnyć.

Hižo jako mały hólčec je so dźensniši jubilar rozsudźił, stać so z wučerjom. Tele powołanje je wón čas žiwjenja lubosćiwje a dokładnje wukonjał. Wučer na wuměnku Jan Knebl swjeći dźensa w ródnych Pančicach-Kukowje swoje 75. narodniny.

W Pančicach-Kukowje swjeći dźensa, bohudźak hišće strowy a čiły, Józef Bajtel 90. narodniny. Wuchodźiwši 1940 šulu nawukny wón w Kamjencu powołanje molerja. Na powołanskej šuli w Połčnicy bu tehdy jako 15lětny konfrontowany ze zasakłym­, hidu šěrjacym wustupowanjom napřećo židam. Tele nazhonjenje so w nim bolostnje zakorjeni. Je pak tež formowało jeho dźensniše nastajenje napřećo nuzu tradacym a azyl pytacym. Jako­ młodostny bu do wójska nuzowany. W jatbje, z kotrejež so nazymu 1948 nawróći, je rusku rěč dosć derje nawuknył. Přiswojene znajomosće běchu jemu po štwórćlětnym­ studiju na tehdyšim Serbskim wučerskim wustawje w Radworju jako wučerjej za rušćinu a němčinu přewšo wužitne. Po štyrjoch lětach we Worklecach zasadźichu jeho spočatk šulskeho lěta 1953 w Pančicach-Kukowje, hdźež je hač do rentnarskeje staroby wuwučował. Wjele připóznaća žněješe swojeho wunošneho pedagogiskeho dźěła dla – a to nic jenož mjez šulerjemi, ale tež mjez kolegami a staršimi, za čož spož­čichu jemu titul wyšeho wučerja.

Cyłe swoje žiwjenje hudźbje wěnował

wutora, 01. měrca 2016 spisane wot:

W Małej Nydeji swjeći dźensa we Łužicy a za jeje mjezami znaty dudak, dudy­twarc a bywši powołanski herc Serbskeho ludoweho ansambla Korla Tilich wosomdźesaćiny.­ Narodźił je so wón w Spalach pola Kulowa. W swójbje hajachu serbske ludowe wuměłstwo a tradicije. Jeho ze Spal pochadźaca mać Hana Tilichowa chodźeše wšědnje we Wojerowskej narodnej drasće, bě znata jako wuběrna škrabarka jutrownych jejkow a wušiwarka. Nan dźensnišeho jubilara bě so w 1931 wotbagrowanej Bukojnje narodźił, kotraž ležeše wosrjedź nětčišeho Hórnikečanskeho jězora. Wottam pochadźeja tež předchadnicy nana ministerskeho prezidenta Stanisława Tilicha.

Serbska debata

nowostki LND