Hodźij (KřK/SN). Z kěrlušom „Pój, wu­tro­ba, a wjesel so!“ zahaji so srjedowny spěwny wječork na Hodźijskim kantoraće. 21 zajimcow w starobje 14 do 84 lět bě přeprošenje tamnišeje Bjesady a jeje nawody dr. Gerata Krawca z Delnjeho Wunjowa sćěhowało, mjez nimi hosćo Rakečanskeje Bjesady. Po tym zo je dr. Krawc wšitkich wutrobnje witał a Ochranowske hesło dnja k rozmyslowanju podał, so přitomni w kole skrótka mjez sobu předstajichu. Na to z wulkim wjeselom ludowe spěwy zanošowachu. Pod přewodom gitary a pišćałki ewangelscy a katolscy wěriwi kaž tež njewěriwi přećel­jo znate serbske štučki spěwachu, wot Domčka lubeho přez Hanku syrotu a Přeco ty chodźiš hač k Ptačim ćaham. Sčasami klinčeše, kaž by tam dwu- abo třihłósny chór swój program předstajił. Jednotne měnjenje na kóncu rěkaše: „Za nas­ je tele spěwanje podawk, na kotryž njezabudźemy. Bychmy so rady husćišo zetkawać chcyli.“