Po wšej Hornjej, srjedźnej a Delnjej Łužicy smědźachu ludźo lětsa skónčnje zaso jutry bjez wobmjezowanjow swjećić. To bě předewšěm jutry njedźelu tež widźeć. Mnozy běchu přijěli, zo bychu radostne a krasne jutry z křižerjemi, jutrownymi spěwarkami, Jejkacym Handrijom abo na cyle swoje wašnje na čerstwym powětře a ze słóncom přežiwili. Wosebje křižerjo w Budyšinje – jutrownej stolicy – mějachu swoju lubu nuzu so dopołdnja přez masy přihladowarjow předrěć – jara zlě bě krótko za Mostom měra při kružnym wobchadźe na Schliebenowej, hdźež dyrbješe policija najprjedy sebi a potom tež křižerjam šćežku wutworić.
Tola tež to njebě žadyn problem. Wšako běchu wšitcy – wšojedne hač zastojnicy, křižerjo abo hosćo-přihladowarjo wobrjadow – jara přećelni. Zawěsće je tomu słónčne wjedro runje tak polěkowało kaž njewobmjezowanosć po dwěmaj lětomaj z koronu.
