Wjazanje knihow je za Slepjanku Anke Hanušojc powołanski són, kotryž je sej zaměrnje zwoprawdźiła

Anke Hanušojc, mišterka knihiwjazarstwa, steji w dźěłanskej fali před wosebitym šrubnikom (Schraubstock) a přewjazuje wěcywustojnje staru, dodźeržanu knihu „Wo małym knoćiku“ – najskerje najlubšu dźěćacu knihu někajkeho nana abo maćerje, kotruž chce swojemu dźěsću dale dać. Kóždy přimk sedźi – tajki je mój zaćišć. Do jeje rukow bych bjeze wšeho tež swoju najlubšu knihu na ponowjenje dał. „Jako powołanje sej ničo lěpšeho předstajić njemóžu. Wjeselo, hdyž rjemjeslnisce dźěłam, estetiske začuće za barby a material kaž tež lubosć k literaturje – ke knize scyła – so tu jara rjenje do cyłka zjednoća. Dźěło na ličaku, to skerje ničo za mnje njeje“, mi Anke Hanušojc praji, jako ju w jeje dźěłarni, w Slepom na Měrowej čo. 69, wopytach.