Lipowe łopješko ze serbskimi barbami, kaž je jako nalěpk abo přitykačk mjeztym často wuhladamy, je drohoćinka. W zjawnosći widźimy dźeń a wjace wariantow, kotrež su njezaměnliwemu originalej podobne, jón takrjec na někajke wašnje napodobnjeja. A sym sej wěsta, zo so jim w přichodźe hišće dalše přidruža. Štóž chce symbol Domowiny „serbske lipowe łopješko“ wužiwać, ma jej za to mały obolus zapłaćić. To pak jenož, maja-li so wudźěłki, na kotrychž so grafika jewi, předawać. A to mam za prawje!

Před lětami je so wo tym diskutowało, kak mamy Pančičansko-Kukowski chór a Smjerdźečanski centrum za swójby rozeznawać, kotrejž stej po lipje pomjenowanej a hač je jenake pomjenowanje scyła dowolene. To bě lochko rozrisać. Chór piše so w małych, kubłanišćo pak we wulkich pismikach. Mjeztym ma chór Lipa­ samo spěwarski dorost Lipki.