Krasne zwuki zwonow Drježdźanskeje katedrale, bywšeje Dwórskeje cyrkwje, zahajichu derje wopytane předstajenje oratorija „Serbske jutry“ komponista Jana Cyža a tekstoweje awtorki Chrysty Meškankoweje. Na to započa so swjatočna uwertira ze swětłymi zynkami dujerjow połnych napjatosće kaž tohorunja z krótkimi melodiskimi změnami tež smyčkarjow, tak zo hudźba wulku cyrkwinsku rumnosć na wulkotne wašnje pjelnješe.
Tež dalše hudźbne detaile njedachu připosłucharja na jednoće twórby z wonkownym ambientom dwělować, wšako přetwori so krótkomotiwika ke choralowym wobłukam, zesylnjenym přez rołowe zwony połne symboliki. Na to slědowaše prěni wjeršk: Po słowach 96. psalma zanjesechu něhdźe sto spěwarkow a spěwarjow kaž tež štyrjo wokalowi solisća z přewodom orchestra w serbskej rěči hłuboko hnujacu chwalbu Boha na jara awtentiske wašnje, a to nic jenož w narodnej drasće wustupowacych žonow dla.
Runje w prawym času, jako wopominachmy spočatk měsaca wospjet róčnicu zakónčenja Druheje swětoweje wójny, předstaji w Budyskim Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle Serbski komorny orchester, zesylnjeny z čłonami Delnjošleskeje filharmonije Jelenia Góra, pod nawodom chóroweho direktora SLA Andreasa Pabsta znowa sinfoniju nestora serbskich komponistow Hinca Roja „Stalingrad“.
Loni bu Rojowa kompozicija pod nawodom Dietera Kempy we wulkopósłanstwje Ruskeje federacije w Berlinje w přitomnosći wulkopósłanca Wladimira M. Grinina před wulkej ličbu prošenych hosći wuspěšnje prapředstajena. Nětko zaklinča 5. sinfonija Klětnjanskeho wučerja a hudźbnika prěni raz w Budyšinje, a to w přitomnosći atašeja ruskeho generalneho konsula Dmitrija Baskakowa.
Za přihotowanski wuběrk 12. mjezynarodneho festiwala „Łužica 2017“ je so nětko měsac do wulkeho podawka horca organizatoriska faza započała. Wot 22. do 25. junija ma w Budyšinje, Hochozy a Chrósćicach za wjace hač 1 000 aktiwnych sobuskutkowacych a hišće wjace přihladowarjow wšitko derje zarjadowane być. Wčera su wuběrkownicy w Chrósćicach wuradźowali.
Chrósćicy (SN/CoR). Wobdźělace so skupiny z Egyptowskeje, Ameriki, Kolumbiskeje, Běłoruskeje, Grjekskeje, Italskeje, Chorwatskeje, Rumunskeje, Madźarskeje a Němskeje su jasne, program za štyri dny steji. „Staw je dobry, wulke změny hižo njewočakujemy. Nadźijamy so, zo nichtó njewupadnje“, je Beno Šołta z přihotowanskeho wuběrka optimistiski. Za přihotowarjow wčera tuž rěkaše, lisćinu konkretnych organizatoriskich nadawkow a běrokratiskich formalitow přeńć a po móžnosći wothóčkować. Prašenja na přikład běchu, kotre zrěčenja maja so hišće podpisać, štó je za čo zamołwity, hdy ma so hdźe kotra technika natwarić, štó ma hdy hdźe być a tak dale.
23. mjezynarodne knižne wiki „Svět knihy“ a literarny festiwal su so wčera w Praze zakónčili. Sobudźěłaćerjo Ludoweho nakładnistwa Domowina nawróćichu so z nich spokojeni a z dobrym wuslědkom.
Praha (SN/CoR). „Je jara derje běžało na našim stejnišću. Mějachmy wjele wopytowarjow a smy tež tójšto knihow předali“, praji sobudźěłaćer LND Domenico Gruhn. Wulce požadane běchu předewšěm słowniki a wučbnicy serbskeje rěče. Hačrunjež su wone němskorěčne, waža sej Češa wosebje cejdejku praweho wurjekowanja dla. Mnozy wužiwachu nimo toho składnosć, najnowše informacije z Łužicy dóstać. „W Lipsku dyrbiš kóždemu rozkłasć, štó Serbja su. W Praze so dźiwaš, kak znaći smy“, měni Gruhn.
Wosebity wjeršk bě předstajenje knihi „Pjeć lětstotkow“ sobotu w Praskim Serbskim seminarje, štož bě nakładnistwo hromadźe z tamnišim Towarstwom přećelow Serbow organizowało. Wudawaćel, serbski superintendent Jan Malink, rysowaše něhdźe 20 zajimcam wuznam reformacije za Serbow.
Budyšin (SN). W Ludowym nakładnistwje Domowina je nowa bajkowa kniha w němskej rěči wušła.
Basnica Róža Domašcyna je 60 serbskich bajkow wupytała a do němčiny přenjesła. Wjele z nich znaje wot swojeje wowki, znateje bajkarki Hany Chěžcyneje. Nětko su w knize „Das goldene Gut“ z krasnymi barbnymi ilustracijemi Jutty Mirtschin wozjewjene. Za powabne wobrazy su ju wjacekróć wuznamjenili.
We wobłuku 52. Wojerowskich hudźbnych dnjow wotmě so wčera tradicionalny serbski koncert – tónraz pod hesłom „Són nalětnjeje nocy“.
Wojerecy (DGe/SN). Poslednje słónčne pruhi tohole krasneho nalětnjeho dnja zadobychu so do wobsadźeneje žurle foruma Wojerowskeje Łužiskeje hale, a rjany dźeń wuwjercholi z hołdowacym programom we wjele fasetach. Liana Bertók (klawěr), Romy Petrick (spěwanje), Kazumi Hashimoto (harfa), Sabine Jordan (reja) a Christoph Uschner (violoncello) wjedźechu publikum z twórbami wot 19. lětstotka hač do přitomnosće. Wšelakorosć zaćišćow bu wosebje dožiwjomna, dokelž su wuměłcy twórbam wotpowědnje hudźili a tak wosebitosće kompozicijow připosłucharjam přeswědčiwje zbližili.
Budyšin (SN/CoR). Jeho wuswjećenje na diakona dla dyrbjachu planowany přednošk w Budyskim Serbskim muzeju dr. Jensa Buliša wo tydźeń přesunyć. Tuž zahaji muzejowa direktorka Christina Boguszowa wčerawši wječor z gratulaciju a dobrymi přećemi jemu za nowy žiwjenski puć. Kak su nadawki diakona serbske kulturne stawizny wobwliwowali, to rozłoži pilnje publikowacy teologa a historikar z Chrósćic něhdźe 30 připosłucharjam na to w referaće „Trotz Warichius und Wendenpapst – Die verblassenden Bilder des sorbischen Göda“.
Ze skutkowanjom fararjow Wjacława Warichiusa (1589–1618) a Jaroměra Hendricha Imiša (1858–1897) wopisowaše referent wažnej cezurje w serbskich stawiznach Hodźijskeje wosady. Warichius bě prěnju ćišćanu hornjoserbsku knihu spisał a steji na započatku serbskich literarnych stawiznow a runje tak cyrkwinskeho porjada w Hodźiju. Z Imišom, kotrehož „Wendenpapst“ mjenowachu, je serbske žiwjenje w Hodźiju hišće raz rozkćěło, prjedy hač tam nimale zańdźe.