Inscenaciju w dwěmaj rěčomaj – serbsce a němsce – wuspěšnje w Čornym Chołmcu předstajili

W Čornym Chołmcu je měr a pokoj zaćahnył. Po tym, zo su Čorny młyn znowa natwarili, jón Krabat a jeho luba Hanka wobhospodarjataj. Nětko je zaso čas, so žiwjenju wěnować. Čorny młynk je so zhubił, jeho dóńt je njewěsty kaž tež tón jeho mandźelskeje, Krabatoweje maćerje.

Na spočatku lěta zwjeseleja so wjesnjenjo nad camprowanjom, symboliskim swjedźenjom, kotryž wuhnawa zymu a wita nowe žiwjenje, nalěćo.

Lutki a błudnički pomhali

Do rjaneho swjećenja pak zadobudźetaj so Čorna kmótra (Julia Henke) a Čorny młynk (Nico Müller). Tutón zda so někak spodźiwny, kaž bjez duše. Krabat a Hanka wojujetaj přećiwo Čornej kmótře. Jako wopor za to žada sej wona dušu Čorneho młynka.

Z tym zahaji so poprawny tema jednanja: što je duša a kajku ma čłowjek.

Krabat pyta za dušu Čorneho młynka. Byrnjež ta čorna była, trjeba wón ju.