Łužiski roman Hartmuta Zwahra je tež Budyska kniha
Budyšin (SN/bn). Lipšćanski stawiznar Hartmut Zwahr je wčera w Budyskej Smolerjec kniharni swój prěni roman „Rozžohnować so“ předstajił. Wjednica předawanišća Annett Šołćic witaše něhdźe 30 zajimcow a poda krótki přehlad najwažnišich žiwjenskich datow profesora na wuměnku, čłona Hornjołužiskeje towaršnosće wědomosćow a wjelelětneho poradźowaceho sobudźěłaćerja Serbskeho instituta. Birgit Röhling, w kotrejež nakładnistwje Sax bě roman wušoł, na to wuzběhny, zo „je prěnička Hartmuta Zwahra zdobom tež za nas premjera. Naše nakładnistwo je na stawizny a fachowu literaturu specializowane. Wěcne knihi Zwahra na přikład smy wuspěšnje publikowali. Z jeho romanom chcemy so nětko trochu wobšěrnišo nastajeć. Dotalne recensije nam wobswědčeja, zo njejsmy cyle wopak jednali.“
Wo knihach a kniharni (01.03.19)
Mjeztym zo nory hišće póstniske a karnewalowe ćahi přihotuja, hotuja so ludźo z knižneje branše hižo pilnje na wažny event: W měrcu Lipšćanske knižne wiki znowa swoje wrota wotewru. Čitarjo listuja w dołhich lisćinach nowowudaćow za zajimawymi knihami, sćěhuja hižo prěnje recensije a wjesela so na wokomik, hdyž móža tajku cyle nowu, runje z ćišćernje dóšłu knihu do ruki wzać. Něšto, štož tež najlěpša kniharnja njezmóžni, dožiwi čitar jeničce na knižnych wikach – z nimale kóždeho wobłuka, wot beletrije hač k fachowym publikacijam, k tomu mnóstwo digitalnych poskitkow, wšo a wšitko hodźi so do ruki wzać, naposkać, zaso nabok połožić abo hnydom na městnje kupić. A z trochu zbožom móže sej zajimc knihu samo wot awtora signować dać.
Zynkonošaki za kóždyžkuli słód
Ludowa hudźba raz hinak, historiski přehlad serbskeje sololiteratury za pianistow a zběrka łužiskich hwězdźičkow wušli
Tři nowe zynkonošaki skića zajimcam móžnosć, bohaty spektrum serbskeje hudźby dale, znowa abo snano tež prěni raz docyła sej wotkryć. Skupina Lídova muzika z Chrástu poskića čerstwy wid na serbsku ludowu hudźbu, Heidemarja Wiesnerec zhladuje na „150 lět Serbskeje klawěrneje hudźby“ a Serbski rozhłós je zběrku aktualnych popularnych štučkow zestajał. Produkciju wšitkich CDjow je Załožba za serbski lud spěchowała.
Najnjewšědniša z třoch cejdejkow rěka „Za čěskimi horami“. Na njej prezentuje skupina Lídova muzika z Chrástu cyłkownje 25 „spěwow Łužiskich Serbow“ – zdobom to podtitul edicije – a přidatnje tři nowe kompozicije, inspirowane wot tudyšeje kultury. Pola nas znate pěsnje pak njezaklinča tak, kaž smy to najskerje zwučeni, ale we wobdźěłanjach. A sadźby so zdźěla chětro wot tradicionalnych aranžementow rozeznawaja.
Wo censurje za čas NDR přednošował
Budyšin (CS/SN). Žurnalist a bywši šefredaktor Noweje doby Sieghard Kozel je wutoru čłonam Budyskeho Kluba wuchowarjow rěče wo censurje w Němskej demokratiskej republice (NDR) přednošował. Do toho pak zhladowaše hłuboko do stawiznow. Tak dopomni na to, zo wuwiwaše so censura runočasnje z nastaćom knižneho ćišća. Tehdy bě to předewšěm cyrkej, kotraž publikacije z teologiskich přičin zakazowaše. Pozdźišo wukonjachu politisku censuru, při čimž w Pruskej raznišo zachadźachu hač w Sakskej. Sieghard Kozel na to skedźbni, zo bě w artiklu 5 Zakładneho zakonja Zwjazkoweje republiki Němskeje hižo 1948 zapisane, zo „žaneje censury njeje“. Wustawa NDR tajki wotrězk njeměješe.
Přihotuje so na wuměłske dny
Žuricy (aha/SN). Něchtóžkuli je so hižo w galeriji Alojsa Šołty rozhladował a so tam wo wuměłskej wušiknosći Žuričana přeswědčił. W swojej dźěłarni zamóže mortwe drjewo k žiwjenju zbudźić.
Mjenje znate je, zo ma w pódlanskej hali tež Knut Winkler dźěłarnju. Jako samostatny wuměłski kowar wón kreatiwnje zajimowanych zahorja. Po tym zo je w Drježdźanach rodźeny tam 1981 šulu wuchodźił, nawukny wón pola pomnikohladanskeje słužby wulkoměsta powołanje wuměłskeho zamkarja a kowarja.
Bajowe postawy ju fascinuja
Mjeztym hižo dlěje hač 30 lět zaběra so germanistka dr. Hisako Ono z Uniwersity Tokio z bajemi a legendami Němskeje, při čimž wona hłownje transkulturny aspekt wobkedźbuje. Wosebite ćežišćo wědomostnicy su spisy Jacoba a Wilhelma Grimma a w nich zwěčnjena swojorazna symbolika. Mjez druhim je za korjenjemi často a typisce jewjaceho so „ćěmneho němskeho lěsa“ slědźiła a hač do dźensnišeho sahacy woznam tohole wobraza přepytowała.
Kumamoto, Hiroshima a Fukuoka su města, hdźež je so Hisako Ono na polu němčiny akademisce wukmaniła. Wjacore jězby wjedźechu ju do Europy. Tak wobdźěli so na přikład na kongresach germanistow w Parisu a wopytowaše prawidłownje Uniwersitu Göttingen, kotraž bě hižo bratromaj Grimm alma mater. Tamniši rjad publikacijow „Fabula“ sta so z medijom, w kotrymž wona swoje fachowe nastawki wozjewja.
Zhromadnje rejwali a sej připili
Hrě z aktualnym pozadkom wuznamjenjenej
Budyšin (CS/SN). Druhi raz po lěće 2017 bu minjenu njedźelu dźiwadłowe myto ŁUŽICY we wobłuku rjada Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła „Literatura dopołdnja“ spožčene. Prašane běchu hry, kotrež so z Hornjej a Delnjej Łužicu rozestajeja. Cyłkownje 21 awtorkow a awtorow bě ekspozeje zapodało. Dwaj z nich je jury wuzwoliła a wuznamjeni jej z hłownym resp. spěchowanskim mytom.
Hłowne myto zdoby sej Choćebužan Oliver Bukowski, kotrehož serbscy kaž tež němscy přihladowarjo mjez druhim přez we woběmaj rěčomaj w Budyšinje inscenowany kruch „Za brězami“ znaja. Intendant Noweho jewišća Zły Komorow Manuel Soubeyrand, kiž budźe režiser w měrcu 2020 w swojim domje planowaneje prapremjery „Syn“, počesći Bukowskeho z lawdaciju a připowědźi Budyšanam, zo jeho ansambl inscenaciju tež w sprjewinym měsće pokaza.
