Ludowe nakładnistwo Domowina dóstanje klětu noweho jednaćela. Njewěmy pak hišće, štó to budźe, dokelž su sej zamołwići kruće slubili, zo to nikomu njepřeradźa, doniž njeje naležnosć takrjec ­w suchich­ ­rubach. Chcemy so tuž po tutym puću na noweho šefa wobroćić a rjec, zo jemu job njezawidźimy. Wosebje w redak­ciji Serbskich Nowin změje wón tójšto dźěła. W někotrych stwach redaktorow wupada kaž w swinjacym chlěwje (hlej ­wobraz) a mnozy słowo ­„digitalizacija“ hišće prawje pisać njemóža. Tohodla budu srědki serbskeje załožby za wonu digitalizaciju tam wosebje derje zapołožene. Něhdy su w rumnosćach redak­cije kurili a někotružkuli škleńčku wu­pili. To běchu hišće časy. ­Stare pisan­ske mašiny wuprudźachu cyle swojo­raznu wóń. Knježeše takrjec ­wosebita redakciska atmosfera, kotraž měješe tež něšto kreatiwneho. To wšo je nimo. Kurić a žlokać je dawno zakazane. Někotre ze starych pisanskich mašinow namakaš ­druhdy na čaporowych wikach. Mjeztym ničo na flair starych ča­sow njedopomina, chiba hromady ćišćaneje papjery, kotraž wšu­dźe wokoło leži.