Rentnar a što potom – wuměn-karsku swobodu wužiwać abo ­wužadanje přiwzać (27)

Někotři njemóža so toho časa dočakać, tamni zaso nochcedźa scyła na njón myslić – na zastup do renty. Kajke maja wuměnkarjo wjesela abo starosće, to ze seriju „Rentnar a što potom?“ bliže wobswětlamy.

Mjez 22 šulerjemi 1. lětnika Dobroščanskeje šule, kotraž bě tam na něhdyšim hrodźe zaměstnjena, wuknješe wot 1958 tři lěta tež Hana Kralec z Ralbic. Wučerjo wědźachu sej jeje pilnosć, porjadk, disciplinu a swědomitosć wažić. Hižo jako třilětnej napołoži so jej bolostne horjo. Hakle 38lětny zemrě nan, a tak dyrbješe so mać sama wo nju, sotru a třoch bratrow starać. Hdyž Hana, wudata Krawcowa a dźensa wuměnkarka, na wony čas zhladuje, wě so přiwšěm z wulkej dźakownosću dopominać, kajke rjane dźěćatstwo je měła. Nabožne kubłanje a narodne přeswědčenje je sej runje tak wobchowała kaž charakterne kajkosće kaž sprawnosć a skromnosć.