Lucija Jakštowa z Chrósćic piše k debaće wokoło mobilneho błyskača we wsy:

Hdys a hdys steji pola nas błyskač. Mi je jasne, zo so kóždy, pola kotrehož so zabłysknje, přez to mjerza, a to je so zawěsće – wothladajo wot „našeje dróhi“ – skoro kóždemu šoferej hižo raz stało. W najlěpšim padźe so po tym na předpisanu spěšnosć dźeržiš.

Njedawno pak mějach dožiwjenje, kotrež mje pohnu, so jónu zjawnje słowa jimać. Mje něchtó narěča so prašejo, čehodla błyskace awto, hdyž steji na našej ležownosći, njewućěrimy, to je lózyskosć. Jako znapřećiwich, zo je w mojich wočach lózyske, hdyž taflu z wobmjezowanjom spěšnosće najwjetši dźěl awtow dospołnje ignoruje a njemało awtow samo z dwójnej spěšnosću do wjeski nutř abo z wjeski won smali, bu mi wotmołwjene, da dyrbiće preč ćahnyć.