Běły Chołmc (SN/MWj). Mjeztym hižo wosmy raz je Wojerowske płuwanske sportowe towarstwo wčera kónclětne płuwanje přewjedło, tónraz w Třižonjanskim jězoru. K tomu njeběchu jeno čłonojo towarstwa přišli, ale tež dalši sportowcy z cyłeje Sakskeje. Dohromady 30 atletow so zwaži do pjeć stopnjow zymneje wody skočić a wokoło małeho přistawnišća płuwać. Zaso wróćo na pobrjohu nječakachu na nich jeno ćopła drasta, ale tež horce napoje a za kóždeho wobdźělnika wosebite wopismo.
W minjenych sydom lětach běchu chrobli płuwarjo hižo něštožkuli dožiwili. Tak dyrbjachu na Hórnikečanskim jězoru raz dźěru do tołsteje woršty loda wudypać. Tehdy bě to dźesać zmužitych, kotřiž do lódzymneje wody skočichu. Třižonjanski jězor pola Běłeho Chołmca drje wčera zamjerznjeny njebě, přiwšěm dyrbjachu so wobdźělnicy přewinyć, při temperaturje wokoło štyrjoch stopnjow do wody hić. Kaž pak wobkrućichu, njebě to za nich dale zlě, tež nic při mjezsobnym napryskanju.
20. króć wčera tomu bě, zo přeprosy blidotenisowe towarstwo Konjecy njeaktiwnych hrajerjow po hodownych swjatych dnjach na žurlu towarstwoweho domu. Wjace hač dwaceći wólnočasnych blidotenistow z wokolnych wsow je składnosć rady wužiwało.
Předsyda Konječanskeho sportoweho towarstwa Křesćan Gruhn hódnoćeše přiběracy zajim na tymle zarjadowanju a wuzběhny: „Wot wšeho spočatka njebě wotpohlad so wubědźować wo myta abo pokal, ale prosće budźić zajim na rjanym sporće za zelenym blidom.“ Najstarši mjez wobdźělnikami bě 65lětny Konječan Jan Hajnk, kiž runje tak na swoje zamóžnosće skedźbni kaž Marija Šołćina, wčera jenička žona. „Nimale stajnje běch dotal pódla a sym wjesoła, zo zamołwići tutu tradiciju swěru haja.“ Hižo wjacore lěta sej Blidotenisowi přećeljo Satkula z Koćiny do susodnych Konjec dojědu, a lětsa přidruži so jim tež Kulowski farar Gabriš Nawka. „Sym hižo stajnje rady blidotenis hrał. Tole je mi witana składnosć, swoje zamóžnosće pokazać a so zaso raz porjadnje napinać“, wón měnješe.
Z dobrej tradiciju je, zo so koparske mustwa Sokoła Ralbicy/Hórki mjez hodami a Nowym lětom k swojemu internemu halowemu turněrej zetkawaja. Kotry raz so tón wčera wotmě, wšak njejsu hižo zwěsćić móhli. Na kóždy pad je wón w slěbornej starobje.
Na wčerawše wurisanje móžeše nawoda turněra Jan Hrjehor sydom mustwow witać. Sokoł a Sokoł II, ST Pěskecy (wobstejace z hrajerjow Sokoła, kotřiž w Pěskecach bydla), Sokoł-eksil (něhdyši koparjo Sokoła, kotřiž tuchwilu druhdźe za bulom honja) a tři cyłki starych knjezow. Hrali su stajnje šěsć mjeńšin, a to kóžde mustwo přećiwo kóždemu.
Lětsa potajkim sym ja raz posledni. Sportowje widźane tele wuprajenje bjezdwěla nichtó rady njesłyši. Tola wšojedne při čim, jedyn je na kóncu přeco posledni. Štož pak awtomatisce njerěka, zo je wón abo wona najhubjeńši resp. najhubjeńša. Dokelž pak so stajnje na kóncu wotliča, chcu tež ja dźensa jako posledni dopisowar rubriki nachilace so lěto 2016 wotličić, a to ze serbskeho sportoweho wida.