„Maći, my njechamy hišće wumrěć!“

srjeda, 27. meje 2020
artikl hódnoćić
(0 )
Foto pokazuje zaróštowanu Róžeńčansku cyrkej. Hdy je nastało, njeda so wěsće rjec. Třěchu běchu wjesnjenjo najprjedy ze słomu pokryli, tež wěžu prowizorisce začinichu, zo njeby dešć dalšu škodu načinił.  Foto: Foto-Schmidt Budyšin Foto pokazuje zaróštowanu Róžeńčansku cyrkej. Hdy je nastało, njeda so wěsće rjec. Třěchu běchu wjesnjenjo najprjedy ze słomu pokryli, tež wěžu prowizorisce začinichu, zo njeby dešć dalšu škodu načinił. Foto: Foto-Schmidt Budyšin

Swoje dopomnjenki na frontu a na čas bjezposrědnje po Druhej swětowej wójnje w Róžeńće ­spisała je nam Budyšanka Chrysta Meškankowa. Nastawk jeje ­staršeje sotry Angele „Kónc wójny w Róžeńće“ bě ju k tomu pohnuł.

Fronta so bliži

Na čas před 75 lětami so hišće poměrnje derje dopominam. To njebě tohorunja moja ródna wjes před wójnskimi wojowanjemi zalutowana wostała. Mjeztym wšak njeje wjace wjele Róžeńčanskich wočiswědkow žiwych. My Rječkecy běchmy štyri dźěći a same z maćerju. Našeho nana, młodeho wučerja, běchu hižo 1939 do wójny sćahnyli. Najmłódša sotřička běše w nalětnich dnjach 1945 runje swoje prěnje narodniny docpěła. Ja běch te­hdy šěsćlětna šulerka 1. lětnika w Róžeńće. Šulu wjace žanu njemějachmy. Nimo běše tež čas, zo so dopoł­dnja w bydlenskej stwě na woknowu ławku čapnych a na póstowe awto čakach. Hdyž je wuhladach, běžach do wsy ke Glawšec ćeće, zo bych so za listom wot nanka prašała. W awgusće 1945 pak přińdźechu maćerne listy na njeho do pola wróćo z přispomnjenjom „Unzustellbar“. Wot toho časa płaćeše jako zhubjeny.

wozjewjene w: Łužica
Prošu přizjewće so, chceće-li komentar podać

Serbska debata

nowostki LND