Němscy a serbscy politikarjo apeluja staj­nje zaso na narodne wědomje Serbow a napominaja jich k wjace zmuži­tosći, serbskosć w zjawnym žiwjenju jasnje­ abo hišće jasnišo pokazać. To bě tež jednohłósne wuprajenje kandidatow za wólby Budyskeho wyšeho měšćanosty na mejskim forumje Serbskich Nowin. Často, haj nimale přeco tale namołwa bjez wotpowědneho wothłosa wostawa. Hačkuli wěmy, zo mamy prawo na to, sej zas a zaso njezwěrimy zjawnosći słyšeć dać, zo smy Serbja, dźěl łužiskeho a němskeho wšědneho dnja.

Zo tež hinak dźe a zo hodźa so hranicy a wobmyslenja překročić, pokazujetej přikładaj minjeneho časa. Wosobinsce smědźach być swědk dweju zjawneju wustupow Serbow před publikumom, kotryž serbsku rěč njerozumješe.

Dobre lěto płaći nowy Zakoń wo změnach prawniskich předpisow wo prawach Serbow w Kraju Braniborskej. Byrnjež tamniši druhi Serbski zakoń jara kontrowersnje pohódnoćeny kompromis był, zasłužeja sej prěnje nětko předležace wuslědki wulke připóznaće.

Za krajneho społnomócnjeho za serbske naležnosće powołany statny sekretar w braniborskim ministerstwje za wědomosć, slědźenje a kulturu Martin Gorholt angažuje so za nowy nadawk tak, zo dyrbiš kłobuk zejmować. Tak husto, kaž bě so wón minjene měsacy wo (delnjo)serbskim połoženju na městnje wobhonjał, mam zaćišć, zo je so w brani­borskim knježerstwje nastupajo aktiwny angažement za Serbow nowa doba za­hajiła. Wusko zwisuje z tym rozsud nowinskeho rěčnika woneho ministerstwa, nastupajo serbske naležnosće swójski rjad nowinskich zdźělenjow wudawać. Na to w Sakskej hišće přišli njejsu.

Po lońšich wólbach gmejnskich a měšćanskich radow kaž tež wokrjesnych sejmikow je zajutřišim dalša móžnosć rozsudźić, štó měł na komunalnej runinje zamołwitosć přewzać. Wobhladaš-li sej je trochu bliže, su wólby wjesnjanostow, měšćanostow a krajnych radow wšo druhe­ hač njezajimawe, dokelž su chětro rozdźělne. Derje, na mnohich městnach maja jenož jeničkeho kandidata, kaž w Chrósćicach abo w Ralbicach-Ró­žeńće. Tam pak móžeš znajmjeńša dalše mjeno do swobodneje linki na wólbnym lisćiku napisać. Lěpje hižo je, maš-li wopraw­dźitu alternatiwu, kaž w Njebjelčanskej a Worklečanskej gmejnje, hdźež přećiwo tuchwilnymaj wjesnjanostomaj napřećiwnaj kandidataj nastupitaj.

Tež tónle kónc tydźenja na serbskich wsach kaž w Salowje, Chrósćicach, Sulšecach abo w Šunowje hišće meju mjetaja. Róžownik lěta 2015 je dźě potom hižo nimo, a wsy hotuja so zaso na swoje tradicionalne wjesne swjedźenje. Štož pak kóžde lěto na mejemjetanjach dožiwjamy, stej wulka horliwosć a radosć dźěći a młodostnych, tónle nałožk pěstować.

Mejske štomy drje wuhladamy tež na němskich­ wsach kaž w Halštrowje abo Brězni, haj samo we wjetšich městach, tež zwonka Łužicy a w Čěskej. Ale wašnje mejemjetanja, kaž my Serbja je hajimy, tam skerje njeznaja. Tole zapo­čina so nimo swjatočneho mejestajenja 30. jutrownika z tym, zo dźěći w pěstowarnjach a młodostni serbske reje nazwučuja. Zo su holcy narodnu drastu woblečene, je za nje wosebita česć. Móžach tole sam sobu dožiwić, jako w Pančicach-Kukowje a Sernjanach na akordeonje piskajo přewšo dostojne rejwanje dźěći a młodostnych přewodźach. Přeco zaso mi dušu hrěje, hdyž prócuja so hólcy a holcy při rejach „Katyržinka“, Serbske koło, „Hory módre“ a „Šewc“ tež wo to, pěsnje z hłowy a z cyłeje wutroby sobu spěwać.