Witana nowosć: Komornohudźbny swjedźeń Hornjeje Łužicy

„Loni w aprylu přińdźechmoj prěni raz do Hornjeje Łužicy, zo bychmoj w Barće na beneficnym koncerće na dobro nowych zwonow sobu skutkowałoj“, prajitaj Drježdźanskaj hudźbnikaj Ramón Jaffé­ a jeho dźowka Serafina. Tehdy zro­dźi­štaj mysl, zo su wokolne hrody idealne městna za mały festiwal komorneje hudźby. Ze zahorjenja bu nošny projekt, za kotryž staj wonaj jako w Drježdźanach skutkowacaj rady wuměłski nawod přewzałoj. Tak je nětko prěni Komornohudźbny swjedźeń Hornjeje Łužicy, wotměwacy so wot 16. do 19. septembra, na šěsć­ městnach Budyskeho wokrjesa w šěsć koncertach, někak 600 připosłucharjam hłuboke hudźbne dožiwjenje po­srědkował. Mjez wopytowarjemi běchu mnozy, kiž hewak na koncerty klasiskeje hudźby njechodźa a kotřiž nimaja tež hižo­ wuši poćah k něhdyšim knjejskim sydłam w swojej domiznje.

Zo ma Serbski institut wot 1. septembra nazhonitu referentku za zjawnostne dźěło, bě hižo něšto dnjow pozdźišo pytnyć, jako přińdźe jeje prěnja medijowa zdźělenka z wuslědkami a citatami wo zarjadowanju, kiž njeje so ani hišće započało – tak so to dźensa profesionalnje čini.

Swoju profesionalnosć je sej Madlen Domašcyna po maturje na Serbskim gymnaziju Budyšin a studiju slawistiki a medijowych wědomosćow w Drježdźanach, Praze, Lipsku a Halle nad Solawu na mnohich powołanskich stacijach přiswojiła – mjez druhim w Praskim Goe­thowym instituće, jako zastupowaca rěčnica durinskeho ministerstwa za ratarstwo, lěsnistwo, wobswět a přirodoškit, jako referentka w zjawnostnym dźěle w sakskej statnej kencliji, jako wědomostna sobudźěłaćerka we wobłuku indu­strijneho slědźerskeho projekta Kamje­ničanskeje Techniskeje uniwersity pola Volkswagen AG we Wolfsburgu, jako rěčnica TU Hórniskeje akademije Freiberg a naposledk hač do awgusta 2020 jako­ rěčnica za Drježdźansku Wysoku rejwan­sku šulu Palucca.

Budyšin (CS/SN). We wobłuku Interkulturneho tydźenja wotmě so minjenu wutoru w Budyskim Kamjentnym domje dialog w rjedźe „Žro pudla“. Na podiju diskutowachu nimo moderatorki Ireny Janiw wokrjesna społnomócnjena za wukrajnikow Anna Piętak-Malinowska, Hamida Taamiri ze Syriskeje a Vietnamjanka Dang Thi Ngoc Yen. Zaměr bě wuslědźić, kak so ludźo z migraciskim pozadkom w Budyšinje čuja a kajke problemy kaž tež přeća woni maja.

Anna Piętak-Malinowska bydli hižo 30 lět w Němskej, 15 z toho w sprjewinym měsće. Wona so wjeseli, zo móže mjeztym jako kruće přistajena społnomócnjena wokrjesa za nowopřichadźacych skutkować. Přiwšěm přeje sej wjace inwesticijow do witanskeje kultury. Wobdarjenosće kóždeho jednotliwca su potencial, kotryž so hišće přemało wužiwa. Idealne by było, indiwiduelne integraciske plany nastajić. To by so dołhodobnje wudaniło. „Njemóžemy sej dowolić witansku kulturu ignorować“, wona rjekny.

Na załoženje dźěłarnistwa Solidarność před 40 lětami w Pólskej dopominaše wčera Budyski ekumeniski tachantski wobchod z filmowym wječorom – zazběh­ to hibanja za swobodu w komunistiskich krajach.

Budyšin (SN/CoR). „Poprawom chcychmy so z lawreatom Měroweho Nobeloweho myta Lechom Wałęsu zetkać, po­dawši so składnostnje 25. róčnicy zało­ženja dźěłarnistwa Solidarność na jězbu do Gdańska. Tón pak bě wotprajił, a tak sym spontanje na Annu Walentynowicz wołał. Wona je naju z Benom Budarjom wutrobnje witała, namaj swoju stawiznu wo tehdyšich podawkach powědała a sa­mo­ listy bamža Jana Pawoła II. pokazała“, rozprawješe wčera dr. Peter-Paul Straube nimale 20 zajimcam w Budyskim „Wjelbiku“. Wotmołwu na prašenje „Štó je Anna­ Walentynowicz?“ dóstachu woni na to w filmje ze samsnym titulom re­žiserki Sylki Rene Meyer z lěta 2002. Dokumentacija rysuje hinaši wobraz wo tehdyšich historiskich podawkach, w kotrychž centrumje steji mała žona z wulkej žedźbu za sprawnosću.