Marija

Šołćic

Foto:

priwatne

Pokročujemy z předstajenjom pjećoch rěčnych motiwatorow.

Juliana Kaulfürstowa

43lětna Juliana Kaulfürstowa je w „swojej“ kónčinje z gmejnomaj Slepo a Wochozy hižo wot wot lěta 2010 sem aktiwna. Mjez druhim je jako wědomostna sobudźěłaćerka Serbskeho instituta wot lěta 2019 do 2022 w Slepjanskim regionje dźěłała. „Po tři a poł lětach wědomostneho dźěła chcych zaso ,bliže při bazy‘ skutkować“, wopisa wona swoju motiwaciju, so wo městno rěčneje motiwatorki požadać.

Swojeje dołholětneje wuskeje zwjazanosće z regionom dla běše start noweje dźěławosće za nju njekomplikowany – wšako njeběše wjac njeznata. „Nětko pak so ludźo tež sami pola mnje přizjewja, trjebaja-li podpěru – a to mje wjeseli“, praji wona. Tutón wšědny kontakt z ludźimi wšěch starobnych skupin je tež aspekt, kotryž Juliana Kaulfürstowa na swojim dźěle wosebje lubuje. „Njesedźu tu jenož před ličakom a runje tak jenož wučerka njejsym“, wona doda. Za dalši pozitiwny aspekt ma tež wulku tematisku wotewrjenosć swojeho skutkowanja.

Wrócław (SN/bn). Kontaktowy běrow Swobodneho stata Sakska we Wrócławju, Domowina a Budyski Serbski muzej su wčera „Serbski wječor“ w stolicy wojewódstwa Delnja Šleska wuhotowali.

Zazběh zetkawanja tworješe wodźenje po wosebitej wustajeńcy „Wšo je krajina – Serbski moler Jan Buk“, kotraž bu 15. septembra we Wrócławskim Měšćanskim muzeju wotewrjena a je hač do kónca lětušeho decembra přistupna. Kuratorka přehladki, nawodnica Budyskeho Serbskeho muzeja Chrtistina Boguszowa, rozłoži hosćom žiwjenjoběh a tworjenje „najwuznamnišeho serbskeho tworjaceho wuměłca 20. lětstotka“, kiž bě „swoje wukubłanje we Wrócławju zahajił“ a sej „naležnje přał, składnostnje swojich stoćinow personalnu wustajeńcu“ w tymle měsće zwoprawdźić.

Kóždy šesty tydźeń so ZARI-team na wuměnu nazhonjenjow zetkawa zo by wo stawje dźěła, naprawach a problemach diskutował. Slědźerce projekta Nicole Dołowy Rybińska a Cordula Rataj­czakowa podawatej tu rěčnym motiwatoram feedback ze swojeho sociolinguistiskeho wida. Hižo na zahajenskim zetkanju předstajištej teamej katalog naprawow a strategijow ze wšelakich kónčin swěta. Do tutych słušeja mjez druhim:

• pućowanja za swójby

• spěwne wječorki

• wjesne swjedźenje

• wjesne radijo

• zhromadne dźiwadźelenje, hudźenje

abo rejowanje

• dźěłarnički za šiće, molowanje,

hornčerjenje, warjenje atd.

• serbske rěčne kursy a konwersaciske

kruhi

„Prawdźepodobnje njebudźe móžno, wšitke tute do Łužicy přenjesć“, wonej wuzběhnyštej. „Wažne je, zo naprawy specifiske wuběramy a přiměrimy.“

Lucian Kaulfürst

Foto:

priwatne

Rěčni motiwatorojo su wažny wobstatk rewitalizaciskeho projekta w nošerstwje Domowiny z mjenom ZARI. Je jich dohromady pjećoch. Hłownej nadawkaj, kotrejž maja we wšelakorych regionach Łužicy spjelnić, stej: Informacije wo rěčnej situaciji zběrać a zajim ludźi za serbšćinu budźić. Dźensa a jutře chcemy Wam kóždeho z nich bliže předstajić.

Raphaela Wićazowa

Z gmejnami Wulka Dubrawa, Rakecy, Radwor, Njeswačidło, Bóšicy a Hodźij ma Raphaela Wićazowa poměrnje wulki teritorij na starosći, w kotrymž jako rěčna motiwatorka skutkuje. 42lětna Radworčanka ma kruty wosobinski narok: „Chcu so tak derje kaž móžno do kóždeje gmejny z jeje specifiskimi wobstejnosćemi zanurić a akterow zeznać.“ Z pomocu mejlkow a telefonatow rozšěrjuje za to pospochi swoju syć kontaktow. Za wosebje skutkowne pak ma wopyty najwšelakorišich lokalnych zarjadowanjow, na kotrychž so wobydlerjam tež wosobinsce předstaja.