Wichorojty přiklesk za dušu wokřewjacy poskitk
Róžant (CRM/SN). Na kóncu koncerta njedźelu popołdnju wudyri wichorojty přiklesk w połnje wobsadźenej Róžeńčanskej cyrkwi – dźakowano dirigentej Friedemannej Böhmje – stajnje korektnej pianistce Ginje Hentsch, gymnaziastce Theji Čórlichec jako wobhnadźenej solistce-sopranistce kaž tež wěsće wustupowacym komornym spěwarkam a spěwarjam a skónčnje cyłemu chórowemu cyłkej chowancow Serbskeho gymnazija w Budyšinje za pozběhowacu interpretaciju duchowneje hudźby. Chróšćanski nowy kapłan dr. Jens Buliš wědźeše k tomu z jadriwymi słowami zawod a impuls do modlitwy podać.
Z „Preludè“ k swětosławnemu „Te Deum“ francoskeho mištra baroka Marca-Antoina Charpentiera poda chór zawodnje nazorny přikład swojeho dobreho hłosoweho kubłanja. Slědowachu wujimki ze wšěch pjeć oratorijow „Počasy“ Korle Awgusta Kocora, woblubowana moteta „Strowa sy, Marija“ Jana Pawoła Nagela a cyle swojotna sadźba serbskeje kwasneje hymny „Praj, křesćijanski čłowjeko“ z pjera na swoje wašnje genialneho Jurja Pilka.
Na chórowej serenadźe tež serbske štučki zaklinčeli
Rakecy (LR/SN). Mjeztym hižo 20. raz je so minjeny pjatk w Rakecach chórowa serenada wotměła. Wjesnjanosta Swen Nowotny (CDU) wšitkich přitomnych němsce a serbsce postrowi. Składnostnje jubileja dźakowaše so wón Rakečanskemu žónskemu chórej a chwaleše sej, kak jeje čłonki kulturne žiwjenje we wsy wobohaćeja. Ideju serenady zrodźili běchu něhdy na sportowym swjedźenju, hdźež chcyše chór sobu skutkować. Zazběh bě 23. junija 1999. Wot lońšeho wotměwa so chórowa serenada na dworje Pawołskeje šule. Tamne lěta wotměwaše so wona před hrodom.
Teksty Jurja Brězana w jeho pisarni
Kapałnicy w konkatedrali spěwali
Budyšin (CRM/SN). Drježdźanscy kapałnicy, jenički katolski hólči chór w našim regionje z lětstotki trajacej tradiciju jako něhdyši sakski dwórski chór, su minjenu njedźelu w rjedźe duchowneje hudźby w konkatedrali biskopstwa Drježdźany-Mišno hudźbny nyšpor wuhotowali. Zajim za wustup pod nawodom tachantskeho kapałneho mištra Matthiasa Liebicha w Budyskej tachantskej cyrkwi wopokaza so zaso raz jako wulki. Běše dźě tež někotryžkuli hólčec z našich kónčin něhdy čłon spěwneho ćělesa w sakskej stolicy.
Stawizny towarstwa Sorabija při kofeju rozjimali
Budyšin (SN/bn). Wosebite zarjadowanje Budyskeho Serbskeho muzeja w rjedźe „Kofej w třoch“ je wčera něhdźe třiceći zajimcow do wustajenišća přiwabiło. Pod hesłom „Soraborum saluti“, štož telko rěka kaž „Sorabičenjo strowja“, zaběrachu so přitomni ze stawiznami najstaršeho studentskeho zwjazka Němskeje. Nastork za zetkanje bě dar fararja na wuměnku Christopha Heinki, kiž je muzejej něhdźe sto objektow a retomas pisomnych žórłow ze zawostajenstwa swojeho nana Horsta přewostajił. „Studujo spočatk 20. lětstotka w Lipsku bě wón tam z čłonom Sorabije. W towarstwje nańdźe přećelow za žiwjenje, štož wotpowěduje cyle zaměrej zwjazka: Jónu Sorabičan, přeco Sorabičan“, Heinke rjekny.
Kritiski wid na Pólsku a Němsku
11. lětnik Němsko-Pólskich medijowych dnjow wotměwa so hač do dźensnišeho w Stralsundźe. Wjeršk wčerawšeho dnja bě mytowanje lawreatow 21. wubědźowanja wo Němsko-Pólske žurnalistiske myto Tadeusza Mazowieckeho na žurli Remter bywšeho klóštra swj. Katyrny.
Stralsund (SN/at). Ministerska prezidentka Mecklenburgsko-Předpomorskeje Manuela Schwesig (SPD) w swjedźenskej narěči wuzběhny, zo wotbłyšćuje žurnalistiske myto Tadeusza Mazowieckeho „kritiski wid na Němsku a Pólsku z wobeju stron a to, štož ludźi zwjazuje. Swoboda, měr, swoboda medijow a jich mnohotnosć maja so jako wulke kubło wotewrjeneje towaršnosće swobodniskeje Europy zachować.
„Někotre žanry lědma słyšiš“
Rozmołwa z delnjoserbskim spěwytwórcom w Choćebuzu
Znaty delnjoserbski spěwytwórc Bernd Pittkunigs njewustupuje jenož we Łužicy, ale tež za jeje mjezami. Alfons Wićaz je so z nim wo wuměłstwowym tworjenju rozmołwjał.
Što sće sej lětsa předewzał, što poskićeće noweho?
B. Pittkunings: Dźěłam tuchwilu na nowej knize z bajkami a bajemi ze Sakskeje za dźěći. To je wěste pokročowanje mojeje předchadźaceje knihi „Faya a Welo w kraju lutkow“ wo łužiskich powěsćach. Chodojće Faya a Welo so tež w mojej nastawacej knize jewitej. Pisam w powědacej formje, zo dźěći wot sydom do dwanaće lět baje w němskej rěči rozumja a zo njejsu předołhe.
Kak sće k nadawkej přišoł?
Nahrawaja nowu słuchoknihu
Budyšin/Berlin (SN/bn). Ludowe nakładnistwo Domowina wuda lětsa nazymu wosebje na młódšich čitarjow wusměrjenu antologiju „Hura, prózdniny“. Pjatnaće awtorkow a awtorow je za nju runje telko powědančkow kołowokoło zwonkašulskeho časa spisało. Zastupjeni su mjez druhim Měrka Mětowa, Dorothea Šołćina, Jurij Koch, Štefan Paška, Pětr Dźisławk, Jěwa-Marja Čornakec, Andreja Chěžcyna, Božena Hojerec, Křesćan Krawc, Werner Měškank a Dušan Hajduk-Veljković.
Paralelnje k antologiji ma wuńć słuchokniha na dwěmaj CDjomaj, kotraž wopřijima cyłkownje štyri wubrane teksty ze zběrki. Zawčerawšim su produkciju zynkonošakow w Berlinskim studiju SERVI nahrawać započeli. Wudawaćelka wobeju formatow je jednaćelka LND Marka Maćijowa.
Digitalna literatura?
Eulowe pišćele zaso klinča
Budyšin (CRM/SN). Nimale 110 lět stare pišćele z Budyskeje dźěłarnje Herrmanna Eule w ewangelskim dźělu tudyšeje simultaneje tachantskeje cyrkwje swj. Pětra zaso klinča. Minjenu sobotu hraješe na nich Feliks Brojer na hudźbnym nyšporje, kotryž je spěwarka Katrin Pehla-Döring z Drježdźan sobu wuhotowała. Liturgiski nawod měješe superintendent Werner Waltsgott.
W prěnim dźělu nyšpora stejachu předewšěm wokalne twórby z přewodom pišćelow kaž tež kompozicije za pišćele z dobow renesansy a baroka na programje. Organist zahra tohorunja „Preludij a fugu“ w c-moll, opus 5 Carla Englera (1877–1959). Engler běše w lětach 1928 do 1945 katolski hudźbny direktor tachantskeje cyrkwje. Zdobom běše swój čas wučer na tachantskej šuli z natwarjacymi rjadownjemi a tak zdobom kubłar tamnišich serbskich chowancow. Nětko bě radosć a duchowne wokřewjenje, na nadobnu hudźbu w tak dostojnej interpretaciji słuchać.
