Kulturna infrastruktura we Wojerecach njetrjeba so schować. Wona je tak wuwita, zo zda so zajimawa być za kooperacije ze zarjadnišćemi z krajneje stolicy. Jako wěsty pućrubar wopokaza so Němski hygienowy muzej Drježdźany. A to, dokelž je tamnišich zamołwitych přeswědčiło, štož su po dokładnej rešerši we Wojerecach našli. We wurjadnym wuwiću města ze zdźěla zahubnymi łamkami a nětko wo­spjetnej transformaciju ze změnu strukturow po kóncu wudobywanja a zmilinjenja brunicy widźa muzejownicy potencial. Jón wužiwać pomha, jich dołho pěstowany wid z wulkoměsta přewinyć a na „prowincu“ rozšěrić. Zdobom je zhromadne dźěło hygienoweho muzeja z partnerami we Wojerecach wuraz připóznaća tam zdokonjaneho dźěła. Jedyn projekt so na nowy tydźeń skónči. Na dalšim hižo dźěłaja. A su signale, zo budu dalše partnerstwa móžne. Na přikład Semperoweje opery z Kulturnej fabriku. Wojerecam to do přichoda jara tyje. Axel Arlt

Wóskowanje wjacebarbne 

1. myto  Bettina Borcherding

Rahden

2. myto  Sandra Siegert, Lubij 

3. myto Vanessa Trenschel,

Allendorf (Lumda)

Wóskowanje jednobarbne

1. myto  Beatris Sachse, Mikow

2. myto Vanessa Trenschel,

Allendorf (Lumda)

3. myto Ines Trenschel, 

Allendorf (Lumda)

Bosěrowanje wjacebarbne

1. myto Vanessa Trenschel, 

Allendorf (Lumda)

2. myto Beatris Sachse, Mikow

3. myto  Sandra Siegert, Lubij

Bosěrowanje jednobarbne

1. myto Sylke Roßbach-Schreier, 

Choćebuz

2. myto Ines Trenschel, 

Allendorf (Lumda)

3. myto  Sandra Siegert, Lubij 

Škrabanje   

1. myto  Carola Stauber, Berlin

2. myto Vanessa Trenschel, 

Allendorf (Lumda)

3. myto  Andrea Hertel, Weimar

3. myto  Veronika Zobel, Kamjenc

Wužrawanje

1. myto Sylke Roßbach-Schreier,

Choćebuz

2. myto   Helena Palmanowa, Budyšin

2. myto  Edeltraud Gründel, Wojerecy

Připóznawanske myta

Andrea Brall, Rodewitz 

wóskowanje wjacebarbne

Marja Šefrichowa, Njebjelčicy 

wóskowanje wjacebarbne

Friederike Zobel, Kamjenc

wóskowanje jednobarbne

Ingelore Schönfeld, Hodźij 

wóskowanje wjacebarbne

Spěchowanske myta

5. měrca před 70 lětami zemrě w swojej dači w Kunzewje pola Moskwy Józef ­Wissarijonowič Stalin, kotryž bě wot 1922 generalny sekretar Komunistiskeje strony Sowjetskeho zwjazka (KSSZ) a pozdźišo tež ministerski prezident prěnjeho socialistiskeho kraja. Nad nim knježeše Stalin diktatorisce a nawjedowaše tež dobyćersce Wulku wótčinsku wójnu Sowjetskeho zwjazka přećiwo fašistiskej Němskej. 1. měrca 1953 schori Stalin ­ćežko na arterioklerosy (Arterienverkalkung) a dalšich chorosćow. Wón wosta pjeć dnjow nimale bjez lěkarskeje pomocy, dokelž bě wón swojich židowskich lěkarjow krótko do toho zajeć dał. Tukaše na nich, zo chcedźa jeho morić. Druzy lěkarjo njezwěrichu so jemu prawje pomhać. Čłonojo politběrowa KSSZ bojachu so jeho a njestarachu so pomocliwje wo njeho. Stalin wosta spjace samo dźeń bjez dohlada a zemrě na powjetšenje ­wutroby. Jeho dźowka Swjetlana a syn Wasili, general lětarstwa, wumje­towaštaj čłonam politběrowa, wosebje nutřkownemu ministrej Lawrjentijej ­Berijej, zo su nana morili, dokelž jemu dobru lěkarsku pomoc njeposkićachu.

„Styki mjez serbskimi wuměłcami a kulturnikami z cyłeje Łužicy wutworić a zhromadne projekty wuwiwać“ je zaměr iniciatiwy SEŚ, w kotrejž angažuja so předewšěm młodźi njewotwisni zarjadowarjo a swobodnje skutkowacy wuměłcy. Minjeny kónc tydźenja wotmě swoje lětuše zetkanje w Budyšinje.

Budyšin (SN/bn). Zahajenje zetkanja, na kotrymž běchu nimo tójšto hudźbnikow, literatow a awdiowizuelnych wuměłcow mjez druhim čłonojo towarstwow Meta Solis, barakka a Dźěłań dźeń kaž tež Kolektiwa Wakuum a Łužiskeho instituta zastupowani, bě pjatkowniši zhromadny wopyt wernisaže wustajeńcy „Von der Berge Macht und der Felsen Kraft“, z kotrejž so wuměłče Anne Kern a Sabine Veit tuchwilu w Budyskim Kamjentnym domje prezentujetej. Po slědowacym ­čitanju Dirka z Lubija pod hesłom „Lebens.Mittel.Industrie“ w rumnosćach towarstwa Dźěłań dźeń diskutowachu wo naslědnym ekologiskim zežiwjenju.