Zapósłane (22.09.16)
Jurij Łušćanski z Budyšina poćahuje so na wčerawše „Zapósłane“ wo prawym pisanju serbskich mjenow:
Zo móžemy sej swoje serbske swójbne mjeno tež „hamtsce“ zapisać dać, je derje. A derje tež je, zo w přiběracej měrje starši serbske předmjeno swojich dźěći zapisać dadźa. Bjezdwěla je rozdźěl, hač wołaja dźěćo doma Jurjo abo Hańžka a druhdźe Georg a Agnes. Za někotrehožkuli móže to samo psychiske poćežowanje woznamjenjeć. Tohodla chcych a chcu, wšojedne hdźe, być Jurij, a tak so pisam. Jako běch šuler a student w Drježdźanach a jako dźěłach w Berlinje, dóstach póštu z předmjenom Jurij na mnje adresowanu, serbske institucije z Łužicy pak pisachu Georg. Jurij so lochce pisa, dokelž nima diakritisku značku, žanu hóčku abo smužku nad pismikom, hinak hač moje swójbne mjeno.
Zapósłane (21.09.16)
Božena Braumanowa z Łuha podawa swoje nazhonjenja ze serbskej formu mjena hladajo na pozbudźenje ministerki dr. Evy-Marije Stange, zo měli sej Serbja serbsku wersiju mjena zapisać dać:
Mam mailowu adresu, kotraž so ze serbskeje wersije mojeho mjena zestaja. Z tutej adresu dožiwjam zajimawu wěc: Byrnjež sym firmam mailku z němskim podpisom pósłała, narěča mje w swojej wotmołwje překwapiwje často z „Frau Braumanowa“. To mje woprawdźe zwjesela a mam to za wuraz čućiwosće kaž tež respekta. Samo poskićowarjo, kaž Amazon, tak činja – a Nespresso samo hóčku nad „z“ w mojim předmjenje zdokonja, štož w mailowej adresy (hišće) móžno njeje. W zwisku z pozbudźenjom ministerki Stange wšak by so mi lubiło, bychu-li Łužičenjo w šuli znajmjeńša telko serbsce nawuknyli, zo móže kóžda sotra w lěkarskej praksy Božena porjadnje wuprajić. Jako dźěćo běše mje přeco smjerć hańba, hdyž su mje we wšej zjawnosći Botzeehna wołali („To tola njejsym ja ...?!“). A něhdy w žiwjenju ći prašenje „Ja, und das Häckchen über dem ‚z‘ – nach oben offen oder nach unten offen?“ tež wjace njeje tak zabawne.
Serbja a „němska wójna“ 1866
„Nětko dyrbju přećiwo tymle słowjanskim bratram wojować a dyrbimy jedyn druheho němskim naležnosćam kwoli zabiwać.“ To je wurězk z lista serbskeho wojaka Jana Mikanje z bitwy pola Hradeca Králové před 150 lětami. Wozjewjeny je w nastawku wo „wójnje Němcow z Němcami“ („válce Němců s Němci“) mjez Pruskej a Rakuskej w najnowšim wudaću Praskeho časopisa Česko-lužický věstník. Awtorka přinoška je Zuzana Bláhová-Sklenářová. Podate su wujimki z tehdyšich Serbskich Nowin, Katolskeho Posoła a Bramborskeho Serskeho Casnika. Věstník podawa na prěnjej stronje tež pěseń Handrija Zejlerja „Pod Łazom rjana wjeska je“, kotruž publikowachu Serbske Nowiny 1867 k wopominanju padłych serbskich wojakow 1866.
Zapósłane (14.09.16)
Manfred Zahrodnik-Sarodnick ze Suhla wupraja so k wobrazej wo nadróžnej tafli w Mortkowje:
Jako we wudaću SN z 1. septembra tónle po mojim začuwanju jara rjany přinošk z wobrazkom wo „Neue haska“ w Mortkowje čitach, njejsym so jeno smějkotał, ale sym so zdobom na swój čas w ródnym domje dopomnił.
Myslu sej, zo běchu powšitkowne wobstejnosće, štož serbskosć wsy Mortkowa a jeje swójbow nastupa, drje nimale te samsne a su z dźensnišimi přirunajomne.
Něhdźe w lěće 1952 spotorha naš nan našu staru chěžu, kotruž drje bychu něšto lět pozdźišo w NDR, dźensniši čas pak zawěsće pod pomnikoškit stajili. Hižo njetrěbny chlěw přetwari nan na swójbnu płokarnju abo myjernju. Do njeje wšak sy jeno přez wěstu chódbu přišoł. Ale dokelž pola nas nichtó te słowo „chódba“ njeznaješe abo njewužiwaše, rěkaše wona přeco jenož „haska“. A to tež němsce, tak prajachmy to tež my dźěći, z kotrymiž smědźeše kóždy jenož „němski“ rěčeć (herbstwo to hitlerskeje doby, kaž sej myslu).
Kak načasne su mjeńšino- politiske žadanja Jana Skale?
Přichod Serbow je njewěsty. Jim pobrachuje sčasami móžnosć, swoje zajimy a prawa na politiskej runinje jasnje zwuraznić. Strašne hłosy, kotrež za zańdźenosću klinča, bywaja tež w Němskej wótřiše. Antiserbske nahlady, ale tež wšědne starosće mnohich Serbow tworja přičinu, Skalowe politiske stejišća znowa pruwować.
Sympatiju sej zdobyli
4. hrodowa nóc Serbskeho ludoweho ansambla w Mortkowje pod hesłom „Lesć“ je zańdźeny pjatk a sobotu mnohich zajimcow přiwabiła. Kak pak je so jim inscenacija lubiła? Milenka Rječcyna je so wopytowarjow prašała.
Jaroslav Pukač a Lubina Žurowa z Choćebuza: Dojědźemoj sej rady na zarjadowanja na tule twjerdźiznu, byrnjež w Delnjej Łužicy bydliłoj. Inscenacija je so namaj spodobała, rěčnje a hudźbnje mamoj ju za poradźenu. Přałoj bychmoj sej wjetši serbskorěčny podźěl. Rjenje, zo smój tule tón abo tamny serbski ludowy spěw zasłyšałoj.
Eduard Luhmann ze Smjerdźaceje: Stawizna je z napjatosću pjelnjena. Sym wćipny, kak so wona dale pleće. Sym stajnje znowa překwapjeny wo bohatosći serbskich spěwow a wo tym, kak rjenje wone klinča. Zdobom mje wjeseli, kak je wuměłcy do jednanja zapletuja. Tež ambiente twjerdźizny je krasny.
Zapósłane (01.09.16)
Na nastawk Cordule Ratajczakoweje „Pytaja NS-přesćěhaneho Serba“ (Budyske wopomnišćo) w SN z 9. awgusta 2016 podawa Benedikt Cyž slědowace namjety:
Tež Serbja z Hornjeje Łužicy buchu při słuchanju zakazanych wukrajnych sćelakow za čas nacionalsocializma lepjeni, zasudźeni a přez wosebite sudnistwo w Drježdźanach na zakładźe „Postajenja wo wurjadnych rozhłosowych naprawach“ k jastwu zasudźeni. Na přikład běštaj to Budyski přistajeny Pětr Cyž a ćěsla Jurij Młynk z Hory (Guhra).
Zapósłane (26.08.16)
Eduard Luhmann (CDU) a Michał Šołta (Swobodne wolerske zjednoćenstwo Delany) wuprajataj so w mjenje wšitkich čłonow gmejnskeje rady Ralbicy-Róžant na čitarski list Stanija Statnika we wudaću SN z 12. awgusta:
Mjez sobuso lěpje zeznać
Festiwal serbskeje kultury wotmě so minjeny kónc tydźenja w Janšojcach. Mnozy zajimcy z Delnjeje, srjedźneje a Hornjeje Łužicy sej tam wulećachu. Woprašachmy někotrych za jich zaćišćom.
Jurij Špitank ze Zejic, předsyda TCM: Do Janšojc sym so hłownje priwatnje podał, dokelž jako Hornjoserb Delnju Łužicu přemało znaju. Cyrkej bě na kemšach derje wopytana, mnohe žony běchu narodnu drastu woblečene a kemšerjo su kěrluše z nowych ewangelskich spěwarskich „Tyca“ sobu zanošowali. To su rjane spěwy. Tajki wopyt je zdobom dobra přiležnosć, z Delnjej Łužicu dalše styki nawjazać.
Wolfgang Kotisek z Brězowki, nawoda Slepjanskeho folklorneho ansambla: Je rjenje, so z druhimi kulturnymi ćělesami tu na festiwalu zetkać. Derje zdobom je, zo so ludźom žiwe tradicije předstajeja. Hač w Delnjej abo Hornjej Łužicy – wšudźe, hdźež so tajke zarjadowanja wotměwaja, smy jako ansambl rady pódla. To je wosebje młodostnym pohon.
Zapósłane (12.08.16)
Stanij Statnik z Ralbic wupraja so wobzamknjenju tamnišeje gmejnskeje rady:
Njedawno móžachmy w Sächsische Zeitung čitać rozprawu Andreasa Kirschki wo wobzamknjenju gmejnskeje rady, za móžny nowotwar Ralbičanskeje pěstowarnje přewjesć architekturne wubědźowanje. Wopodstatnili běchu to po argumentaciji zastupowaceho wjesnjanosty z tym, zo móža pozdatnje jenož tak docpěć optimalny wuslědk planowanja noweje pěstowarnje.
W samsnym přinošku su trěbne lutowanja naspomnjene: zwyšenje ležownostneho dawka (wunošk 4 800 eurow), zniženje přiražki za wjesne młodźinske kluby (wunošk 2 000 eurow), kompletne šmórnjenje lětneje přiražki křižerjam (wunošk 200 eurow).
Zo su nastupajo napjate hospodarske połoženje lutowanja trěbne a akceptabelne, njebudźe zawěsće nichtó prěć. Jeli pak so paralelnje k tomu njetrjebawše pjenjezy z woknom mjetaja, mam to za skandal. A tajki je definitiwnje rozsud gmejnskeje rady za architekturne wubědźowanje, kiž njeje zakonsce trěbne a kotrež budźe gmejnu pod smužku 50 000 do 60 000 eurow płaćić.
