Pasionska hra „Wy sće swětło swěta“ měješe sobotu w Chrósćicach premjeru. Alfons Handrik je so někotrych přihladowarjow za jich zaćišćemi prašał.

Regina Šołćina, Konjecy: Mam wulki respekt prěd akterami a zamołwitymi. Kóždy z hrajerjow so ze swojej rólu identifikuje, ničo njeje skomolene. Za wulku syłu zapřijatych sobuskutkowacych je jewišćo nimale přemałe. Z česćownosću zhladuju na wukon, wědźo, zo móže sej kóždy wjele sobu domoj wzać.

Měrćin Korjenk, Sernjany: Wuběrny hrajerski wukon kóždemu wuwědomja, kak su Jězusa hanili a kak je, woprujo so za nas, ćerpjeć dyrbjał. W myslach nańdu paralele k dźensnišemu časej. Jewišćowy wobraz na farskej łuce je fantastiski.

Jurij Lebza, Koslow: Přirunujo dźensniše předstajenje z tym před dźesać lětami zwěrju sej twjerdźić, zo njeje to proste wospjetowanje. Akterojo swoje róle njewothrawaja, ale su so do nich połnje zažiwili. Je wobdźiwanjahódne, kak to lajkojo, kotřiž zdźěla ženje hišće na jewišću stali njejsu, zamóža.

Pobrachowacy zajim młodostnych za wukubłanje w rjemjeslniskich powołanjach firmy a mištrow poćežuje, dorost namakać. Móžny wupuć zda so być integr­acija zwólniwych z rjadow ćěkancow. Takle posudźuja rjemjeslnicy a předewzaćeljo móžnosć, wukubłać młodych migrantow:

Tomaš Rječka, předewzaćel z Kamjenjej: Mam dweju wučomnikow. Njeby-li druheje móžnosće było, bych tež cuzym młodostnym šansu dał, tule powołanje wuknyć. Jeli su zwólniwi a žadanja spjelnja, čehodla nic. Nimam ničo přećiwo wukrajnym zajimcam, kotřiž so sprawnje wo dźěło abo wukubłanje prócuja. Mam hižo ruskeho sobudźěłaćerja a sym z nim jara spokojom.

Wolfgang Noack, předewzaćel z Kruš­wicy: W rjemjeslniskim zawodźe, hdźež dźe wo to, spěšnje jednać a rozsudźić, njezbywa chwile za wobšěrne rozjasnjenja, to dyrbja přistajeni reagować. Mam wobmyslenja, zo bychu to ćěkancy móhli. To njeby firmje tyło, bychmy-li na to dźiwać dyrbjeli, cuzych do materije zadźěłać. Politika měła w tym nastupanju wotpowědne wuměnjenja wutworić.

Błóto, korjenje, kamjenje, Čorny Halštrow – wšo to dyrbjachu wobdźělnicy prěnjeho Blackbird-runa njedźelu w Hózku přeprěčić. Bernadet Langec je so přihladowarjow a běharjow za jich zaćišćemi prašała.

Miriam Korchec z Koćiny: Hózkowska młodźina je něšto wulkotneho na nohi stajiła. Wosebje mje zwjesela, zo je sej telko serbskich młodostnych sem dojěło. Smědźach při přihotach kaž paslenju kostimow sobu pomhać a tak k poradźenju lóštneho podawka přinošować.

Tomaš Korch z Konjec: Za Hózk, poprawom za cyłu Łužicu, je tónle běh zajimawa a wosebje mokra nowosć. Z krasnej ideju zamó młodźinski klub wjace hač 100 běharjow a hišće wjac přihladowarjow wšěch starobnych skupin přiwabić. Płuwanje w Čornym Halštrowje a krosnowanje z rěki stej so mi jako přihladowarjej najlěpje spodobałoj.

Mikławš Krawc z Budyšina ma dodawk k přinoškej we wudaću SN z 25. awgusta „Serb na swětowych mi­šter- stwach w Japanskej“:

To bě zwjeselaca powěsć, zo je sej 16lětny Budyšan Egon Hübner, pochadźacy z ryzy němskeje swójby, na swětowych mišterstwach pjate město zawěsćił. Snano so něchtóžkuli praša, hač mějachmy hižo jónu serbskeho swětoweho mištra/serbsku swětowu mišterku. Na to móžu wotmołwić: Haj, samo dwójnu! Na swětowych mišterstwach parašutistow 1982 w Awstriskej słušeše tehdy 27lětna Katja Krawcec z Hrubjelčic k narodnemu mustwu Němskeje, kotrež zawěsći sej w skupinskim skakanju do cila a w kombina­ciskim hódnoćenju dwě złotej medali. Dźowka spisowaćela Křesćana Krawca a jeho mandźelskeje, wučerki Ingi, hołdowaše najprjedy płuwanju, namaka pak pozdźišo spodobanje na skakanju z padakom z njebjes. Katja sta so tež z němskej mišterku.