Budyšin (SN/bn). „Wörterbuch der slawischen Personennamen in Ortsnamen zwischen Saale und Bober/Queis“ je titul w Ludowym nakładnistwje Domowina wušłeje přiručki, kotruž awtorka dr. Inge Bily wčera něhdźe 20 zajimcam w Budyskej Smolerjec kniharni premjernje předstaji. Po słowach fachowče za mjenowědu twori publikacija „móst mjez kompendijom Ernsta Eichlera ‚Slawische Ortsnamen‘ a zběrku ‚Studien zu sorbischen Personennamen‘ Waltera Wenzela“. Za wužiwanje wšitkich třoch knihow we wědomostnym zmysle pobrachuje hišće register, kotryž pak je Bily hižo zestajiła. Hdy a hdźe wuńdźe, „hišće jasnje njeje. Prěnja adresa je na kóždy pad LND, hdźež z awtorami wobchadźeja, kaž je to dźensa nažel lědma hižo z wašnjom. Dźakuju so za zawěrno wulkotne zhromadne dźěło!“

W literarnej hodźince internetneho Radija Zett njedźelu, 12. měrca, podataj serbsko-pólska awtorka a publicistka Justyna ­Michniuk a Werner Měškank, tekstar mnohich songow a šlagrow, dohlad do swojeho tworjenja. Bydlacaj a skutkowacaj w Choćebuzu, hdźež bu wusyłanje z moderatorom Benediktom Dyrlichom a technikarjom Jürgenom Frenzom (wotlěwa) nahrawane, staj tohorunja hudźbu za nje přewažnje w delnjoserbskej rěči wupytałoj. Hlej . Foto: Benedikt Dyrlich

Lube lubowarki, lubi lubowarjo serbskeje poezije, před někotrymi dnjemi je wušła w němskim nakładnistwje Wallstein w Göttingenje zběrka basnjow njeboh serbskeho basnika Kita Lorenca, a to w rjedźe „Edition Petrarca“, pomjenowanym po wu­znamnym mjezynarodnym literarnym myće. Francesco Petrarca (1304–1374) bě italski basnik a powědar, kotrehož maja hromadźe z Dante za jednoho z najwažnišich zastupjerjow zažneje italskeje literatury. Darićel myta, spožčeneho wot 1975 do 1999 a wot 2010 do 2014, bě němski nakładnik Hubert Burda. Mjez nimale sto lawreatkami a lawreatami je tež Kito Lorenc, jemu su myto 2012 spožčili. Hubert Burda je tež hłowny wudawaćel mje­nowaneje ­edicije. Dalši wudawaćeljo su Peter Hamm (†), ­Peter Handke, Alfred ­Kolleritsch (†) a Michael Krüger.

Samo so wě steji Lorencowa zběrka z titlom „Es war nicht die Zeit“ tež w Smolerjec kniharni mjez nowowudaćemi, přetož smy kóždemu nakładnistwu dźakowni, kiž přinošuje k šěrjenju serbskeje lite­ratury. Zo tele wudaća, někotre samo dwurěčne, w kniharni poručujemy, je tež wuraz našeje česćownosće.

Ruka na mólbje słuša Gottholdej Ephraimej Lessingej, ruka prědku na fotografiji Thaddäusej Gulde, kiž je dotal njeznaty portret spisowaćela, stworjeny w lěće 1776, wot Georga Antona Abrahama Urlauba, w minjenych měsacach restawrował. Wčera bu twórba oficialnje Kamjenskemu Centrumej za recepciju Lessinga přepodata. ­Nawodnica institucije Birka Siwczyk a Gulde předstajištaj we wobłuku prezentacije stawizny portreta a žiwjenjoběh jón zhotowjaceho wuměłca, kiž bě so „do frankowskeje molerskeje swójby narodźił“ a mjez druhim „w Bambergu, Erlangenje a Mohuču (Mainz) skutkował“. Z „pomocu darow a dźakowano spěchowanju ze zjawneje ruki zamó Lessingowy muzej mólbu z priwatneho wobsydstwa kupić“. Foto: priwatne