Kinspork (TM/SN). Sčasom k lětušej 800. róčnicy prěnjeho naspomnjenja Bukec je w nakładnistwje Via Regia w Kinsporku wušoł jubilejny spis „800 Jahre Hochkirch – 800 lět Bukecy“. Zběrka wob­swětluje we wšelakich přinoškach temy ze stawiznow wsy, wosady a wokoliny. W njej wěnuje so tež serbskim wobłukam, zdźěla w serbskej rěči. Historiske a načasne fota 223 stron wopřijacu brošurowanu knihu wobohaćeja. Zajimcy móža sej ju na gmejnje w Bukecach za 12,22 eurow kupić abo sej skazać. Swój jubilej woswjeća tam 11. a 12. junija ze Serbskim ewangelskim cyrkwinskim dnjom.

Zakładnu mysl Mateja Dźisławka, jednorje spytać z wuměłstwom wědu wo Serbach šěrić, mam za jara dobru. Z dźěłarničkami a zarjadowanjemi podobneho razu je snadź tón abo tamna inspirowany/a nowe ideje wuwiwać – kreatiwnych hłójčkow wšak je dosć. Ćim bóle sej wažu, zo spyta Lipšćan tež serbske elementy zapřijeć. Wězo chce wón, kaž sam praji, z wobrazami a zasadźenjom pisanych barbow na wěste wašnje prowokować. Wulka lěpšina je – a to spóznawam w druhich krajach a kulturach –, zo mnohostronskosć wobohaća. Tuž je derje, zo nastawaja tež pola nas projekty, kotrež so mjez sobu rozeznawaja. Dźensniši dźeń mamy z wužiwanjom socialnych medijow přidatne móžnosće, runje tajke ideje ludźom z cyłeho swěta spřistupnić. Hač wotpowěduje produkt skónčnje tež słodej jednotliwca, je wězo druhe prašenje. Wěste pak je, zo móžemy z kóždym nowym serbskim projektom zajim na našim ludźe zbudźić. Tuž prošu přeco dale tak! Jan Bogusz

18. meje 2002, jenički dźeń do swojich 93. narodnin, zemrě Cecilija Nawkec, najstarša dźowka wučerja a narodneho prócowarja Michała Nawki. Jako 13lětna holca přednjese na přijeću na Praskim hrodźe prezidentej młodeje ČSR T. G. Masarykej baseń. W lěće 1927 wopyta w Porta Coeli na Morawje hospodarsku šulu. To bě tak wužitne, zo bu pozdźišo wjelelětna hospoza fararja Jurja Handrika: po jeho wuhnaću přez nacijow w Markneukirchenje a po Druhej swětowej wójnje w Njebjelčicach. W lěće 1930 wuhotowa z nanom w Českej Lípje kurs serbšćiny za 65 wobdźělnikow, wobohaći jón ze spěwami a tekstami rozdźělneho razu. Jako čłonka Serbskeho Sokoła z młodych lět wobdźěli so 1929 na zlěće pólskeho Sokoła w Poznanju a 1932 na Wšosokołskim zlěće w Praze. Po 1945 přewza wěsty čas žónski wotrjad Domowiny, to drje na wliw tehdyšeho městopředsydy narodneje organizacije fararja Handrika. Wot lěta 1994 bydleše najprjedy z nanom w Budyšinje na Löhrowej, poslednje žiwjenske lěta pak přebywaše w starowni w Swinjarni. Jako trajna nošerka narodneje drasty namje­towaše někotre móžne nowostki resp. změny. Mikławš Krawc

Pod hesłom „Pomnik za Bismarcka? Kelko spominanja na ‚železneho kanclera‘ je w Budyšinje trjeba?“ wuhotowaše kubłanišćo swj. Bena podijowu diskusiju rjadu „Smochčanski forum“. Partner wčerawšeho zarjadowanja bě Drježdźanske towarstwo „DenkMalFort! – Die Erinnerungswerkstatt“.

Smochćicy (SN/bn). Nawjazujo na loni naposledk wot Budyskeje měšćanskeje rady wotpokazany namjet towarstwa „Bautzener Liedertafel“, pomnik za Otta von Bismarcka w rekonstrukciji po originalu znowa na Čornoboze postajić bě kubłanišćo wyšeho měšćanostu Alexandera Ahrensa (SPD), fachowca za pomniki a pomnikoškit dr. Justusa H. Ulbrichta kaž tež wědomostnika na Serbskim instituće dr. Friedricha Pollacka na forum přeprosyło. Diskutanća běchu sej přezjedni, zo njeje debata wo bywšim kancleru Němskeho mócnarstwa a jeho róli za němsku kulturu wopominanja njehladajo na „politiske rozsudy“ zakónčena.