Za swjatkowny kónc tydźenja wěšća me­teo­rologojo krasne słónčne wjedro. Što je potom rjeńšeho, hač sej do přirody abo z přećelemi wulećeć, pak z kolesom, pěši abo, kaž tule Smjerdźečan Adalbert Bulank, z korejtu. Foto: Feliks Haza

Wodorunje: 3 kónctydźenski domčk, 5 wjes pola Běłeje Wody, 6 bjez wobuća, 7 arabski emirat, 10 jědź ze syrym mjasom a jejom, 13 serbski awtor přitomnosće (Jurij), 14 poschod, 15 bratr Abela

Padorunje: 1 čink kuzłarja, 2 wosoba kwasa, 3 słódna, 4 susodny kraj, 8 słód, 9 grjekska stolica, 11 rybjacy tuk němsce, 12 jón dyrbiš­ kruty měć

Pěskecy (SN). Kaž kóžde lěto swjatki wuhotuja w Pěskecach tež lětsa swój wjesny swjedźeń. Jutře, sobotu, wječor zahaja jón z oldyjowej party. Njedźelu wot 15 hodź. su předewšěm swójby na swjedźenišćo při sportnišću prošene, hdyž wotměje so tam dožiwjenski dźeń pod hesłom „Dźensa dźemy do lěsa“.

Zhromadnje z hajnikomaj Haraldom Petrickom a Benom Bukom móža sej dźěći a dorosćeni lěs z wida zwěriny wotkryć. Što wobkedźbuje hajnik ze swojeje łakańcy? Kak daloko móža lěsne zwěrjata skakać? Kak běha jeleń po lěsu, bjez toho zo by so z rohomaj w hałzach zapopadnył? Na tute prašenja a wjele dalšich dóstanu wopytowarjo wotmołwu. Wjeselić móža so woni na interaktiwne hry, při kotrychž zhonja wo wšědnym dnju ­a wšědnych wužadanjach zwěriny. Ekskursija traje něhdźe połdra hodźiny. Kuntworow a klěšćow dla měli so wobdźělnicy dołhe cholowy wobuć. Swójbny swjedźeń skići dale hrajny mobil, skakanski hród, kołojězby z wohnjowej woboru, kofej, tykanc, lód a dalše chłóšćenki.

Budyšin (SN). Na zajimawy wječor přeproša jutře, wutoru, w 19 hodź. Budyska měšćanska biblioteka na Hrodowskej. Tam čita Christopher Spatz ze swojeje knihi, kotraž jedna wo wjele lětdźesatkow zamjelčanej humanitarnej katastrofje po Druhej swětowej wójnje. Na sewjeru Wuchodneje Pruskeje zemrě tehdy 100 000 ludźi na sćěhi mrětwow a pobrachowaceho zežiwjenja. Syroty dyrbjachu so nadobo same starać, dóstachu so do sowjetskich dźěsćownjow abo ćeknychu do Litawskeje a stachu so z tak mjeno­wanymi „wjelčimi dźěćimi“. Wjacore tysacy z nich dowjezechu pozdźišo do Sakskeje a dachu je tu k hladanju abo ­k adopciji do swójbow. Wjele lět so wo tym rěčało njeje. Hakle w 1990tych lětach bu zjawnosć na wosud dźěći skedźbnjena. W swojej knize Christopher Spatz jich žiwjenje rekonstruuje a da potrjechenych samych rěčeć. Po studiju stawi­znow a germanistiki je Spatz lěta 2015 wo identiće wuchodopruskich wjelčich dźěći promowował. Zastup za jutřiši přednošk płaći štyri eura.