Miłoraz (SN). W lěću 1966 započachu w Miłorazu prěnje swójby přesydleć. Wone­ dyrbjachu sej Wochožanskeje brunicoweje jamy dla nowe bydlenje pytać. Hač do lěta 1972 měješe ně­hdźe 216 ludźi swoje domske, swój statok a domiznu wopušćić.

Wosebje přesydlenje kěrchowa je Miłoražanow hłuboko trjechiło, na čož hač do dźensnišeho spominaja. Lětdźesatki ćerpjachu wobydlerjo pod poćežowa­njemi brunicoweje industrije, wšako bu we wsy wuhlo nakładowane, štož wo­znamjenješe wulku haru a tójšto procha.

Wjesna rada Miłoraza a Slepjanska ewangelska wosada přeprošatej njedźelu, 4. septembra, w 14 hodź. na ­serbsko-­ němske kemše, na kotrychž wopomnja 50 lět dźělneho přesydlenja Miłoraza. Prěduje propst dr. Christian Stäblein z Berlina. Po kemšach budźe zhromadne kofejpiće na Slepjanskej wjesnej žurli. Štóž znaje něhdyšich ­wjesnjanow, kotrymž móhli wosobinske přeprošenje připósłać, njech to Miłoražanskej wjesnej radźe abo Slepjanskej wosadźe zdźěli.

Wojerecy. Předsydstwo župy „Handrij Zejler“ přeproša wšitkich ­zajimcow na swójbne popołdnjo jutře, sobotu, 27. awgusta, wot 15 do 18 hodź. na ležownosći Wojerowskeho Domowinskeho domu na Drježdźanskej 18. Kaž regionalna rěčnica Christina Šołćina zdźěli, poskića tam serbskorěčne kubłanje dźěći, interaktiwne hry z rěču, paslenje, spěwy a reje. Šulerjo zakładneje šule „Handrij Zejler“­ pokazaja mały kulturny program.

K swačinje poskića kofej a tykanc. Organizatorojo nadźijeja so bohateho wopyta.