Bramborgecy čuja so serbskej kulturje zwjazani

Popołdnjo wot napoł pjećich je kruće w rukach swójby „Tu so wšitcy zetkamy. Je to jenička chwila za cyłu swójbu“, měni Jacqueline Bramborg z Němcow ze swojim mandźelskim Berndom a synami Jonasom, Jakubom a Janekom. „Tu móžemy wšitke prašenja, ćeže a starosće, kotrež nas tłóča, rozrěčeć.“ Tu a tam padnu we wšědnym wobchadźe tež serbske słowa. Janek je do swójby nosy.

Mějachmy dobre nazhonjenja

Z časa zažneho dźěćatstwa wuknje Janek serbsce. Započał je z tym we WITAJ-pěstowarni „Pumpot“ w Němcach, kotraž je w nošerstwje Serbskeho šulskeho towarstwa. „Dźakowano Jakubej, kotryž je wot lěta 2001 we Wojerowskej zakładnej šuli Handrij Zejler při Worjole serbsce wuknył, mějachmy dobre nazhonjenja. A tola njebě nam rozsud z Janekom lochki“, powěda Jacqueline Bramborg. „Z mandźelskim mějachmoj wobmyslenja a prašachmoj so: Je to Janekej přidatne poćeženje? Budźe přežadany? Budźemoj jako staršej pomhać móc?“