Steffi Liebscherowa ze swojimaj rukomaj wosebje najmjeńšich pacientow hoji

Dźesać lět tomu mjeztym je, zo praktikuje Steffi Liebscherowa w Budyšinje na Kurta Pchalekowej, njedaloko Smolerjec kniharnje. A štóž ju znaje, widźi Budyšanku husto ze Serbami so rozmołwjeć. Mnozy su so dali wot jeje poskitka přeswědčić a słušeja mjeztym do kruteho zdónka jeje pacientow.

Bjezdwěla wosebitosć poskitka Steffi Liebscheroweje je, zo móža serbscy zajimcy wšitko to, štož wona na swojej internetnej stronje poskića, w swojej maćeršćinje čitać. Zeserbšćiła je informacije, kotrež čitarja dosć wužaduja, dokelž po­dawaja lědma wužiwane słowa a wopři­jeća, Božena Braumanowa. Za tajke terapeutiske předewzaće je to skerje rědki pad, hdyž wužiwar wě, zo njeje mějićelka Budyskeje přirodohojerskeje praksy serbskeho pochada.

Dopomnjenki a nowinki

Steffi Liebscherowa wita mje při durjach – wězo serbsce – a poruča mi sej črije zuć. Kaž hižo před dźewjeć lětami, jako ju prěni raz wopytach, poskitk rady wužiwam, a při šalce horceho čaja na to woměrje bjesadujemoj.

Swoje wobkedźbowanja po puću w Chorwatskej napisał je Křesćan Krawc. (6. dźěl a kónc)

Čehodla na zetkanje z popom njezabudźemoj? Wón je jako prěni wowce prajił, zo Łužiskich Serbow znaje. Chcyše wot wowki słyšeć, kak jeje rěč klinči. Ja sej najprjedy myslach, wón jenož nam kwoli praji, zo Serbow znaje. Ně, spomni Cyrila a Metoda ..., „učeniki šli z Morawy přez planine (horiny) do slovenskich kmjenow“. Pop běše prěni a hač do kónca dowola jenički, kiž wědźeše, zo su štyri zapadosłowjanske jazyki. Ja přimam doprědka a dozady. To njewědźachu Pražanka, přistajena na bance, ani pólski předewzaćel z Wrócławja, ani studenća prawnistwa z Waršawy, ani Čech, ani Słowak. Wěda wo Słowjanach so pozhubja.

Wowka kupi swěčki, njewěm kelko, zaswěći a přistaja je k palacym. Woteda jałmožnu – wězo w eurach. Ju bjerje młody pop abo asistent popa. Wobswědči jeje darniwosć z wopismom. Stary nam powěda, kak bě město Kotor Bjenatsku kwaklu wotbyło ... Štó z tych tysacow turistow zhoni, kotre cyrkwje a kotre lětoličby wo tutym boju powědaja? Wšo, wo čož dźensa dźe, je hižo raz było.

Tito w Kotorje přitomny

Wot spočatka nowembra maja we Wojerecach­ drastowu komoru, hdźež móža sej ludźo hódnotnu drastu wobhladać a móža sej ju tež­ za wšelake přiležnosće wupožčić­.

Skedźbliwje hładkuje Renate Scharf barbojte wołmjane rubiško, zo by tež poslednju fałdu wotstroniła. W zadźě­łanym pisanym mustru z kwětkami je filigrane­ ručne dźěło spóznajomne. Drastowy dźěl hodźi so po barbje jara derje k serbskej narodnej drasće w zymje, kotruž figurina prezentuje. Za zymne dny plećene zelene, róžowe, čerwjene abo běłe rukawcy so jara derje k tomu hodźa.

Štóž sej wustajenu drastu dokładnišo wobhlada, tón spóznaje, zo běchu hižo přeco tak mjenowany cyblowy look wužiwali. Wjacore woršty drasty w zymskim času wosebje derje wohrěwaja.

Mnozy, kotřiž dźěło pytaja, budu zbožowni, změja-li hišće lětsa poskitk abo nowe dźěłowe zrěčenje pod­pisane. To hižo žadyn dalši hodowny dar njetrjebaja­. Na tamnym boku budu w mnohich předewzaćach wolóženi, zo su toho abo tamneho kmaneho sobudźěłaćerja našli.

Hižo dlěje anonsuje nawoda Chrósćanskeho Domu swjateje Ludmile, kotryž je w nošerstwje Carity, Wendelin Brězan w našim wječorniku a pyta dźě­łowe mocy. „Z nawěškami chcu na naš dom skedźbnić“, wón rozłožuje, „zdobom chcu fachowcow wróćo do domizny wabić, kotřiž tuchwilu druhdźe w Němskej skutkuja.“ Nowinske nawěški pak njejsu jemu jenička składnosć wabić. Tež w interneće po Facebooku wón infor­macije šěri, zo skića zajimcam w Chró­sćicach přihódne dźěło. Wosrjedź lěta bě nawěšk w SN samo tak sformulował, zo móža so zajimcy přizjewić, tež hdyž njejsu­ wukubłani hladarjo. Mjeztym pyta ludźi z powołanskimi nazhonjenjemi, kaž hladarjow abo hladarki chorych, štož běchu něhdy chorobne sotry abo hla­darjo starych.