Pawoł Nowak z Wulkeje Nydeje je rejowar a rejowanski sudnik a lubuje swój sport

Wulke wjeselo mjez přihladowarjemi je rejowanski turněr we Weißenfelsu zbudźił. Sta ludźi běše do měšćanskeje hale přišło. „Ze swojej rejowanskej partnerku a naju přećelemi z Altenburga, Wojerec a Lipska běch mjez nimi“, zhladuje 24lětny Pawoł Nowak z Wulkeje Nydeje na hnujacy po­dawk. Hromadźe z Joelinu Ermold (20) z Altenburga je wón loni w septembrje krajne mišterstwo Saksko-Anhaltskeje a Durinskeje we hłownej skupinje A, standardne reje, dobył. Z titulom krajneho mištra je młody rejowanski por do klasy S rejwanskeho sporta w zwjazkowej republice postupił.

Kajke su žiwjenske wobstejnosće woprawdźe na južnym boku swěta? A kajke maja tam zastaranje za dźěći? Tute a podobne prašenja měješe Borbora Šeferowa, jako poda so do Južneje Afriki.

Połna wjesela podach so loni spočatk oktobra ze swojim mužom do Južneje Afriki. Poskitk běchmoj sej přez pućowanske posrědnistwo sonnenklar.TV wupytałoj, pola kotrehož hižo lěta dołho knihujemoj. Južna Afrika běše namaj woběmaj dospołnje njeznaty kraj, kotryž chcychmoj zeznać. Pola pućowanskeho poskićowarja běchu dnjowe wulěty jara nazornje wopisane a předstajene, štož je so namaj wosebje lubiło.

Tež němski přewod jězby běše nam wažny, wšako njejsu naju znajomosće jendźelšćiny wosebje dobre. Nimo přijomnych ćoplišich temperaturow, za kotrymiž so žedźachmoj, běchmoj wćipnaj na krajinu, na ludźi a na nam njeznatu, nowu kulturu.

Skupina Holaski je w Serbach krute zapřijeće – wona steji za hudź­bnu wšelakorosć, wuběrnje produkowane spěwy a wosebje staj­nje dobru naladu na žurlach, hdźež wona zapiska. Holaski, to su Donatec bratřa z Chrósćic a Kito Mark jako bubnowar. Tež tuta wobsad­ka pak njewobsteji ze wšeho spočatka w tutej konstelaciji. Čłon skupiny, Józef Donat, powěda: „Na spočatku, to rěka w lěće 2019 wob­steješe naša wobsadka ze štyrjoch Donatec bratrow z Chrósćic. Na prěnich wustupach přewodźeše nas hišće přećel Roman Wjesela, ko­tryž tohorunja w Chrósćicach bydli. Pozdźišo potom so Kito Mark z Noweho Łusča přizamkny. Tuta wobsadka je hač do dźensnišeho tak wobstała.” A tuta wobsadka postara so wo tón abo tamny hit. Serbska młodźina drje sebi wosebje štučku „Wódny muž” jara česći. Tole zwěsći kapała tež potom, hdyž wobhlada sebi ličby streamow a klikow na spěw. Ale tež dwurěčna produkcija „Meine 13”, kotruž su hakle njedaw­no wozjewili, je pola publikuma derje připóznata, Józef Donat rozprawja.

Budu sonjer zbožowny

Měrćin Weclich z časa dźěćatstwa hudźi a spěwa.

Wón je njeličomne młode talenty wotkrył a spěchował.

Dźensa skutkuje skerje jako producent hač interpret.

Milenka Rječcyna je so z nim rozmołwjała.

Słyšiš zapřijeće młoda serbska hudźba, što tebi do mysli přińdźe?

Měrćin Weclich: W prěnim rjedźe myslu na serbske kapały. Te běchu a su najwažniše w mjenowanym zwisku. Wšako su kapały trěbne za hudźenje, wosebje na serbskich kwasach a mnohich wjesnych swjedźenjach kaž na mejemjetanju, jednorje prajene tam, hdźež so tradicije pěstuja. Tam hercy, tak w Serbach prajimy, piskaja. Jich dale trjebamy.

Mamy tych dosć?